KEŞFET

Tek amacın elde ettiklerini korumaktır. işte biz insanları evrenin sahibi yapan şey budur. merhametsizliktir. merhametli olsak zaten kimse bizim kölemiz olmazdı kimse bize hizmet etmezdi biz de herkes gibi herhangi bir gezegende çiftçi olarak kalırdık

Kitabın Adı: Yaman Adam
Yazarı: Miguel De Unamuno
Yayınevi: @canyayinlari
Türü: Öykü
Basım Yılı: Ağustos 2020
Sayfa Sayısı 174 Sayfa

Düşünceler: 1936 Yılında 72 yaşında vefat eden Miguel De Unamuno çok yönlü ünlü bir Ispanyol yazardır. Şiir, felsefe ,roman,öykü, tiyatro gibi çok değişik alanlarda eserler veren yazar muhalif yönü ile de bilinir.

Yazarın okuduğum ilk kitabı bu ( görünüşe göre son olmayacak ama ) Bir öykü kitabı kitabı. Daha önce yayınlanmış ama başka öykülerde eklenerek son halini almış. 10 öyküden oluşuyor. Öyküler en uzundan en kısa olana doğru sıralanmış. 70 Sayfa olanı da var 6 Sayfa olanı da.

Usta şairimiz Behçet Necatigil 'ın çevirisini yaptığı eser 174 sayfadan oluşuyor ve anlatımının yoğunluğuna rağmen 1 günde bitirdim.

Kadın-erkek ilişkileri ve tabi aşk, inançlar, insan psikolojisi ve şairin eğitim de aldığı felsefe gibi konuların ele alındığı öykülerde sivrilmiş değişik karakterler öne çıkıyor.

Birisi kitaba adını veren olmak üzere ilk iki öykü o kadar ilginç oluşturulmuş ki tiyatro ya da piyes haline bile getirilebilir mevcut hali. Yazarın tiyatro dalında eserler de vermiş olması bu yazım gücünün de kaynağını oluşturuyor sanırım.

Bazen biraz kasvetli , yoğun, dini konulara arada bir dokunduran yazım tarzı ile özgün bir ortam oluşturmayı fazlasıyla başarıyor yazarımız. Gurur ,kibir ,ikiyüzlülük gibi kötü huyların neden olduğu toplumsal gerilim ve yıkımları da çok güzel işlemiş öykülerinde

Ben çok zevk ve keyif aldım okurken.Sizinde aynı duygulara erişeceğinizden eminim. Çok kitap bol okumalı günler diliyorum tüm kitap dostlarına

Emin ol, dünyada hiçbir şeyden zevk almıyorum. Bütün bu tatsız günler içinde yalnız seni arıyorum. Bir müddet de böylesine tahammül edeyim. Bu bir türlü düzelmeyen bedbin hava, biliyorum, seni artık bıktırdı. Ama ne yapayım. Değişemiyorum. Bu zayıf irade ile hayattan zevk alabilmek ancak mucizelerle kabil olacak.

Hakaretlere, kötü sözlere, rezilliğe ve diğer ahlaksız şeylere, tıpkı düşmanın çığlığına, yara açmasa bile miğferinde çınlayan uzun mızraklara ve taşlara katlandığı gibi katlansın; haksızlıklara da yaraya dayanır gibi, kimisi si­lahlarını, kimisi göğsünü delip geçse de, çökmeden, hatta yerinden bile kıpırdamadan dayansın.

“Eğer okuduğumuz kitap bizi, kafamızın ortasına inen bir yumruk gibi sarsmıyorsa niye boşuna okuyalım ki,” demiş Franz Kafka, doğru da söylemiş. Kitap dediğin, insanın kafasına indirilmiş bir darbe hissiyatı vermeli. İşte bu kitap da öyle, kafama inmiş bir yumruk hissiyatı yarattı bende. Apansız yediği yumruğun etkisiyle darmaduman olan boksörün sendeleyip de ringin orta yerine kapaklanması, kapaklandığı yerden de uzun süre kalkamaması gibi ben de zihnen epey vakittir kendime gelemiyorum, başımda sanki bir ağrı…

Ceza avukatlığı yapmış avukat Faruk Erem. Meslek hayatı boyunca yaşadığı birtakım anıları, kendisini derinden sarsan olayları kaleme almış bu kitapta. Her biri sanki birer Sabahattin Ali öyküsü. Kimisi varlığından dahi haberdar olunmayan Anadolu köylerindeki insanların, kimisi şehir hayatında her gün yanımızdan geçip giden onlarca yüzlerce insanın hazin yaşam öyküsü. Meğer hiç tahmin bile edemeyeceğimiz kimselerin de bizi derinden etkileyecek ne yaşamları varmış.

Kimisi bir cinayete kurban gider, kimisi en sevdiğini toprağa verir. Kimisi kan davası, toplum baskısı yüzünden cinayet işler, kimisi bam teline basıldığı için. Kitaptaki bazı olaylar bana yer yer Yaşar Kemal'in şu sözünü hatırlattı: “İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var, bir ince yerleri, işte oraya değmemeli.”

Telefon kullanmayan insan pek kalmamıştır günümüzde. Düşünün ki bir gün arama yaptığınızda ancak uzaylı kaynaklı olabilecek frekanslar sayesinde zombiye dönüşüyorsunuz.

Ana karakterlerimiz Clay, Tom, Jordan gibi bir grup insan ise o gün telefon kullanmayacak kadar şanslılar. Bu sayede zombileşmekten kurtuluyorlar. Bir araya geldikleri insanlarla hayatta kalmaya çalışıyorlar. Işin ilginç yanı ise frekans zombileri sıradan yaratıklar değil. Telepatik yetenekleri var ve insanların akıllarını yönetebiliyorlar.
Olayların tanıtılmasından, çözümlenmesine kadar en ince teferruatlar bile akıllıca yazılmış. Aksiyon, gizem, fantastik ve gerilim türlerinin daha iyi harmanlandığı bir kitap ve bunu becerebilen daha yetenekli bir yazar bulamayabilirsiniz. Olumsuz yorumlar da gözüme çarpmıştı ama onları dikkate almamanızı öneririm.

Son kuşlar da göçtü. Duvarlarda seslerin izi söndü. Silindi geceyi gündüzden ayıran çizgi, böcekler öldü toprakta ve yağmur kurudu çoktan.

Ellerinin engebeli coğrafyasına sığındım, kaçarsam bağışlardın çünkü, ağlarsam okşardın, susarsam susardın... Yorgunluk sırtını yaslardı sırtımıza, kırgın bir dil oluverirdi suskunlukla aramızda. Senin saçların güvercinler olurdu rüzgârda, uçuşup duran, bir gün göçecek olan...

Ölüm, ölüm... Cesetten bir güneş gibi tepemizde... Kibirli bir merhem gibi, sağaldığını göstermezdi yaranın. Ölüm, ölüm... Terli bir rüzgâr gibi hiçlikten ve boşluktan bir örtüydü, ömrün kadim ninnisi...

Soluk renkler arasından ansızın, anılardan bir bahçe belirdi. Beyaz bahar yapraklarında zaman unutulmuştu. Gülüşünün çarptığı duvarlarda çiçekler açtırdım, harflerden çiçekler... Sayfalarda bu kez ben doğurdum seni. Kırmızı kelimelerle ödedim kanını. Bir mezardın, bir ölüydüm, çok sonra anladım.

Son kuşlar da göçtü. Duvarlarda seslerin izi söndü. Silindi geceyi gündüzden ayıran çizgi, böcekler öldü toprakta ve yağmur kurudu çoktan.

Dostoyevski'nin Müridi

Millet, dil, kültür, din, vatan, soy, tabiyet, ülkü, tarih, menfaat birliklerinin birkaçının (veya hepsinin) belirlediği bir cemiyet birimidir. Bu unsurlardan sadece biri umumiyetle millet teşekkülüne yetmez. Fakat mutlaka hepsinin bulunması da gerekmez. Ancak, bir millette ne kadar unsur müşterekse millî birlik o kadar kuvvetlidir.