Canan

Huzursuzluğun kitabına başlamaya cesaret edemeyince bu kitabı seçtim. Biraz giriş dersi gibi, başlangıç için, yazarın üslubuna alışabilmek ve yarattığı karakterler hakkında ön bilgi sahibi olmak adına yeterli ve cezbedici bir kitap ortaya koymuş.

Belirli tek bir konu yok dediğim gibi. Daha ziyade önceki kitaplarındaki karakterleri temsil etme yönünde alıntılar yer alıyor. Reading slump için iyi bir tercih olabilir. Tavsiye ederim kesinlikle.

Halil Cibran'dan okuduğum ikinci kitap oldu. Ilki gibi kısa ve anlamları, metaforlar arasında bulunmayı bekleyen türde öyküler yer alıyor.

Yüzeysel bir okumayla hafızadan silinecek, bir mesajı olmayan, sığ karakterlerden oluşan hikayeler bunlar. Fakat şahsen severek okudum Meczup kitabını da Gezgin'i de. Yine toplumsal konularla ilgili pek çok dokundurma vardı. Bunlar o kadar iyi saklanmış ki, bilinçsiz bir şekilde iletiliyor aslında. Anlamlandırıp, düşünceleri bir şekle büründürmek, çıkarımlar yapabilmek için alt metni dikkatle okumak gerekiyor.

Hayatın farklı birçok noktasına değinilmiş olsa da ana temalar; topluma yabancılaşma, yalnızlık, anlaşılmamak, kendi varlığını kabullenmeme üzerineydi. Yani bana, bu kısa kitabı okurken sirayet eden izlenimler bu yöndeydi. Özellikle Meczup, Uyurgezerler, Çarmıhtaki Adam ve Kusursuz Dünya bölümleri, benim de bir zamandır aklımı kurcalayan konuları içerdiğinden çok dikkatimi çekti.

Alacakaranlık, okurken ismi hasebiyle Twillight evrenini aklıma getirmiş olsa da yine Sadık Hidayet'in kaleminden çıkmış olmalı, diyebileceğim tarzda yazılmış.

Birbirinden farklı, yedi tane çok yaratıcı bulduğum öykü yazmış yine. Bir önceki okuduğum öykülerden daha akılda kalıcıydı. Burada hikayeler salt insanların iç dünyasıyla, insan doğasıyla ilgili değildi. Daha çok insanlığın geleceğine dair yaşadığı zamana kıyasla müthiş çıkarımlar yazmış. Ileri görüşlü ve yaratıcı olması nedeniyle kitaplarını okumaktan asla sıkılmayacağım bir yazar.

Kafka'nın ve Poe'nun kasvetli tarzına benzettiğim için Sadık Hidayet okumaya bayılıyorum. Önceden üç başka eserini okumuştum. Gerek öyküleri gerekse romanları birbirinden etkileyiciydi. Modern öykü anlamında ikisi de gerçekten orijinal eserler yaratmış fakat Sadık Hidayet'in tarzını şahsen marazî buluyorum. Hassas olan arkadaşlarımdan saklayarak okuduğum bir isim.

Bu kitabında da çeşitli kısa öyküler yer alıyor. Kitaba ismini veren ilk öykü, daha çok kendi iç dünyasını yansıtan düşüncelerden oluşuyor. Biraz daha sakıncalı yazarın sahip olduğu fikirler. Çok karamsar, her şeyle bağını koparalı çok olmuş, hayatını anlamlandırmaktan vazgeçen başıboş bir hayalete benzetiyorum.

İş Bankası Kültür Yayınları'ından okudum bu kitabı. İçeriğinde üç değil, beş hikaye mevcut. Tipi, Luzern, Yemelyan ve Davul, Üç Mesel, Üç Soru isimleriyle konu bakımdan birbirlerinden çok farklı, iletmek istediği mesajlar bakımdan ise benzer ana fikirleri içeriyorlar.

İnsan ilişkileri, çıkarlar doğrultusunda topluma yabancılaşma, sınıflaşma, iyi, kötü ve âhlak üzerine yazarın öz görüşlerini kapsıyor her hikaye.

Akıcı ve kısa olmasıyla özellikle odaklanma sorunu yaşayan okurlara tavsiye ederim.

Okuduğum gönderilere dayanarak çoğu yorumda, kitabın dinin yolundan ayrılan yaşlı bir adamın yanlışa sapması ile ilgili olduğunu düşünülmüş. Fakat benim için anlatılmak istenenle, karakterin bana sunduğu izlenim bambaşka oldu.

Tabii ki her okur için mesaj başka başka olabilir. Yoğun olarak hissettiğim tema ölüm korkusu ve hayatta kalma durumunda akla mantığa sığmayan büyü, doğaüstü güçler gibi şeylere kanabileceğimizdir. En savunmasız olduğumuz anlarda elbette ki karakterimizden ödün verip, sağlıklıyken sahip olduğumuz karakteri koruyamayabiliriz. Kitabı, dini değil de, bu bakış açısıyla okudum. Çok da beğendim. Akıcı ve kısa olmasın rağmen derinliği olan kitap arayanlara öneririm.

Nereden geldiğini nereye gittiğini kendine saklamayı tercih eden Bartleby, uzun zamandır okuduğum en otantik karakterlerden biriydi.

Dünyaya karşı ilgisi, hırsları bambaşka ve "yok" Aslında tamamen inzivaya çekildiğini de düşünmüyorum. Zihnini bu dünyadan uzaklaştıracak eylemlerle de alâkası bulunmuyor.

Kısa bir kitap olduğu için konusu hakkında fazla detaylı bir aktarıma lüzum görmüyorum. Bir avukatın yanında çalışan, hâlâ kalbi atarken dünyadan ilişiğini koparmış bir katibin kısa hikayesi. Okuyup görmeniz gereken bir kişilik.

Lou'nun okuduğum ilk kitabı oldu. Başta ben ne okuyorum, dedim. Yazmak istediğini, düşüncelerini, aktarabildiği kadarını açık gizli ne varsa anlamaya çalıştım.

Bir kadının, aşkın çeşitli hallerini keşfetmesiyle ilgili kitap. Gençlik zamanlarımızda, mantığa ve hayatın gerekliliklerine uymayacak insanlara kapılabiliriz. Kriterlerimizin bir önemi kalmaz. "Bu adamla uyuşuyor muyuz, bana saygı duyuyor mu, ilerlemek istediğim yolda ne kadar destek olabilecek" soruları bize düşman olur. Çünkü bu soruların cevapları, ilkel bir çekim duyduğumuz insanla aramızdaki, rasyonel olmayan köprüyü yıkacak nedenleri hatırlatır.

John Katzenbach'dan üç kitap okudum. Fakat Şizofren, bu yazardan okuduğum son kitap olacak gibi duruyor.

Konuları otantik ve yazarın suç türünde ismini öne taşıyan bir tarzı var. Karakterleri derin ve hikayeleri sağlam oluşturmuş.

Ancak ne yazık ki hiç akıcılığı yok. Hiçbir kitabında karakterlerle bağlantı kuramadım. Okuyup unutmalık türde.

Gizemi nereye yerleştireceğini bilememiş, bir karakterin ağzından lap diye önüme bırakıvermiş gibi. İşleyişi amatörce. Bu türleri okurken duyacağim heyecanı, merakı uyandırmadı.

Filmlerini sık sık izlerim. Güvenli yerim olarak gördüğüm üç beş filmden biridir. Fakat seriye dair merak edecek hiçbir şeyim kalmadığı için kitaplarını göz ardı ediyordum bunca sene. Ikisini de aynı anda yapan insanlardan değilim. İzlediğimi okumam, okuduğumu izlemem. Ancak bu kez istisna yaparak Potter'ı okudum.

İyiki de okumuş. Film senaryosu ile kıyaslandığında büyük bir fark göremedim. Ince detaylar, filmin seyrine uygun olarak değiştirilmiş. Bunları da beğendiğimi söylemem gerekir.

Gorky'nin vermek istediği mesajı da, bu fikri iletirken kullandığı hikayeyi de çok beğendim.

Temelde Emile Zola'nın Fransa'yı anlatan kitaplarındaki gibi, işçi sınıfın emeklerinin sömürülmesi, bir takım farkındalık sahibi kişilerin de haklarını aramasını konu alıyor.

Muhteşem bir klasik eser. Roman gibi okuma arzusunda olanlara da çok şey katacaktır. Rus Devrimi'ni anlamak isteyenler için de akıcı hem de üst üste detaylı bilgiye boğmayan bir anlatımı var. Konuyla ilgilenenler için ısınma adımı sayılabilir.

İngilizceye The Adolescent olarak çevrilmiş. Bizde ise Delikanlı. Bana kalırsa bizdeki çeviri daha yerinde olmuş ana karakterin yaşını göz önünde bulundurursak.

Özellikle babasıyla, toplumla, kendiyle tam bir anlaşmaya varamamış, yolunu bulmaya çalışan bir gencin hikayesini yazmış Dostoyevski. Bence çok da başarılı olmuş.

Dostoyevski ise bu kitabını yazarken her kelimesiyle toplumunun açgözlü, kontrolsüz oluşunu küçümsüyor.

Yazarın kitaplarının konusunu çok da uzun anlatamaya gerek yok. Okumayanlar bile bir önseziye sahiptir diye düşünüyorum.

Bol kitaplı günler dilerim.

600 sayfa göz açıp kapayıncaya kadar bitti. Kurgusunda bana göre eksiklikler ve yarım kalmışlıklar olsa da sürükleyici olduğunu söylemem lazım.

Karakterlerle ekstra bağ kuramadım. Gerilimi ve etkileyici bir mesajı falan da yoktu. Gereksiz uzatılmış tanrıya dair vaazler yer alıyordu.

Ben hayal kırıklığına uğradım ancak yine de salt akıcılığı için okunabilir. İllaki sevenler de olacaktır, sonuçta King eseri.

Medyum'un devam kitabı olarak yazılmış. Böylece Dan'in hikayesi tamamlamış oldu. Medyum'u bitirince, Danny nasıl bir yetişkin olacak diye merak etmiştim. Güçlü ve uyum yeteneği güçlü bir çocuk olarak karşıma çıkan Dan, bu kitapta beni fevkalade şaşırttı.

Bu kitabı Medyum'a kıyasla daha az sevdim. Kurguya dâhil edilen karakterler, bağlantılar daha sağlamdı. Ancak ilk kitaptaki Dan'in savunmasızlığı ve kötülükten bir haber oluşu "parıltı" noktasını daha cazip kılmıştı.

Iki kitabı da öneririm. King'in "It" hariç her kitabını tasviye ederim gerçi.

Din ve eğitim hakkında sınırlı bilgiye sahip olan Isak, Norveç'in ıssız ormanlarında kendine yer açarak doğaya geri döner.
Hayatlarına sonradan girecek ve insanları tembelliğe, doğadan uzağa yöneltecek olan teknolojik aletler de Isak'ın hayat anlayışıyla ters düşen bir etki yaratacaktır.

Cujo, kusursuz hazırlanmış bir yemek gibi. Her türlü unsuru yerli yerinde. Karakteler mükemmel ve gerçeğe yakın. Her biriyle ayrı ayrı bağ kurup kendimden küçük parçalar bulabildim. Kurgu, tekrar okumak isteyeceğim kadar gerilim yüklü ve akılda kalıcıydı.

Tehlike duygusunu okura geçirmede King'in üstüne yok bence.

Üstünkörü senaryo, sığ karakterler, sıfır gerilimle vasat bir kitap yaratmayı başarmış Carlowe. Yazardan okuduğum ilk kitaptı. Korku ve gerçekçilik katabilmek için aşırı zorlanmış kurgu.

Bütün bu anlamsız kurgu, basit anlatıma rağmen sevdiğim bir kitap oldu. Bu cehennem aylarında aklınızı yormayacak, zaman geçirmenizi sağlayacak türde bir kitap. Hızlı okunmasından dolayı tavsiye edebilirim.

"It" kitabının verdiği hayal kırıklığından sonra Duma Adası zihnime ilaç gibi geldi. Özellikle kitabın ilk yarısı su gibi akıyor. Son yarısı biraz daha durağan ve çözümlemeler, olayın gizeminin araştırılması ve nihayet boss fight ile noktalanıyor.

Zengin bir iş adamı olan Edgar, kaza sonrası hem kolunu kaybediyor hem de evliliği dağılıyor. Rising action ise gizemin, hatta bana kalırsa korkunun dâhil olduğu kısmı içeriyor. Bu bölümde, ilk sayfalara tekabül ediyor, kendini toparlamak için eski hobisi olan resim çizmeye geri dönüyor ve sığındığı adada hayatının dönüm noktasıyla karşılaşıyor.

Konusu, alt metinleri, verdiği mesajlarla, dolu dolu bir King kitabıydı. Yedi yüz sayfa olması gözünüzü korkutmasın. Kitap hakkındaki tek olumsuz yorumum fiyatıyla ilgili. Birçok sahafta 1200 tl gibi uçuk meblağlarla karşılaştım. Fakat uzun arayışlar sonunda bir kişiden dörtte bir fiyatına alabildim. Bulabilirseniz okumanızı kesinlikle tavsiye ederim.

Stephen King'in, kitabı korku türüne dönüştürmek için canavara ihtiyacı yokmuş. Çocukları yiyen bir yaratık gerçekçi olmadığı kadar korkunç da değil. Kitabı gerçekten korkutucu ve mide bulandırıcı yapan şey canavardan ziyade çocukları istismar eden yetişkinler.

500 sayfa okumak bana yetti. Bu tarz hassas konularda uzun kitapları okuyabilenler dışında kimseye tavsiye etmiyorum. Zaman kaybı oldu benim için.

Gerçekçilikten uzak ve gerilimi olmayan bir kitaptı. Clive Barker'dan Kutsanma Ayini kitabını çok beğenmiştim. Fakat Cehennemlik Yürek beni hayal kırıklığına uğrattı.

Olaylar aşırı hızlı gelişiyor ve geçişleri de okura, neler olduğunu kavrama zamanı tanımıyor. Oldu bittiye getirilmiş.

Gazali'nin kardeşi Ahmet Gazali'nin öğrencisi olan Hemedani, Hallac-ı Mansur, Bâyezid-i Bistâmî gibi isimlerden etkilenmiştir.

Bundan önceki kitabı Zübdetü'l Hakāik, Gazali ve kardeşinden, Temhidat kitabı ise önceki görüşlerinin yanı sıra Ibn-i Sina gibi isimlerden ilham aldığı, geliştirdiği fikirlerinden oluşur.

Her ne kadar benim ideolojimden tamamen farklı bir konu üzerinde yazılmış olsa da keyifle okudum diyebilirim.

Kitabın içeriğine gelirsek toplamda on bölümden oluşuyor. Bunlar yüzeysel bilgilerden ziyade, daha derin konuların açıklamasını içeriyor.

Tasavvufa ilgisi olanlara şiddetle öneririm.

1. Serserilik Günleri
2. Zevkli Yaz
3. Zachaeus
4. Alexander ile Leonarda
5. Kadının Fendi
6. Baba ile Oğul, başlıklarıyla altı kısa hikaye içeriyor kitap.

Ortak noktaları ise genellikle kadın erkek dinamikleri. Erkeklerin eski zamanda sahip oldukları kırılgan ve en ufak bir iletişimsizlikte düşmanlığa, hatta öldürmeye evrilecek hep tehlike sınırında olan arkadaşlık bağlarıyla ilgili.

Ben keyfine varmak için yavaş yavaş okudum fakat bir günde bitirebileceğiniz kadar akıcı bir kitap. Açlık kitabı kadar beğendim, hatta belki daha fazla.

Geçen ay sahafta karşıma çıkmıştı. Bu tarz keşifler beni hiç yanıltmıyor. Harika bir kitap seçmişim. Aynı isimli diziyle bir bağlantısı olabilir diye düşündürmüştü başta ancak hiçbir alakası yok.

1920-30'lu yıllarda, Istanbullu bir doktorun Anadolu'ya tayinin ardından, orada geçirdiği hayatını ve kişiliğinin ne yönde etkilenip değiştiğini anlatıyor esas olarak.

Konusu gerçekten zengin bir şekilde oluşturulmuş çünkü karakter çeşitliliği var ve tekdüze, stock karakter türünde değiller.

Ahmet Mithat'ın yazdığı Esrar-ı Cinayat kitabını ne kadar mest olarak okuduysam bu kitabı da aynı şekilde, sanki zaman makinesinden elime ulaşmışcasına hayranlıkla okudum.

Yalnız sosyolojik açıdan gerçekçi gelmeyen bir eserdi benim için. Keyifli olmasına keyifli, akıcı olmasına öyle fakat çıkarımları da gözlemleri de sığ ve dar bir perspektiften ele alınmış.

Batıya özendiği için tüm kötülüklerin kendisinde toplandığı Felatun Bey ve alaturka hayata bağlı kaldığı için en güvenilir, en çalışkan ve namuslu atfedilen Rakım Efendi..

Üstüne bir de o çok "güzel" doğu kültüründe var olan cariye, kölelik gibi konuları güya sugar-coat usulü güzelleyip satmaya çalışmış. Insanlar evcil hayvan değildir. Tüm ihtiyaçlarını karşılayıp da özgürlüğünü elinden alınca mutlu yaşayabilsin.

Beklentimi pek karşılamayan bir kitaptı. Stephen King'in kitap üzerindeki olumlu yorumu neticesinde, korku, gerilim, gizem tarzında bir suç öyküsü bekliyordum. Ayrıca okurken alışık olduğum rising action, climax, falling action ve resolution gibi, olayların girişi, doruk noktası ve çözümlenmesi işlenmemiş.

Anlatım bazen geçmişe, bazen günümüze ve anılara değinilerek ilerliyor. Hikayenin, okura heyecan veren zirve noktası yok. Finali de tesirsiz ve sönük.

Yine de asıl anlatılmak istenen yobazlık ve fanatiklik, özel gereksinimli çocukları olan bir aile üzerinden etkili bir şekilde anlatılmış. Daha iyi olabilirdi ama kötü de demiyorum. Salt orijinalliği ve akıcı üslubundan dolayı rahatlıkla 6/10 puan veririm.

Yerli edebiyatımızın ilk polisiye romanı Ahmet Mithat Efendi'nin kaleminden çıkmış ve bence hem konusuyla hem işleniş şekliyle hem de üslubuyla mükemmel olmuş.

Osmanlı'daki adaletin yürütülme tarzının değiştiği bir dönemde geçiyor hikaye. Yazar hem bolca hiciv etmiş hem de ders niteliğinde anekdotlar eklemiş. Fakat buradan, anlatımın sıkıcı olduğu kanısı gelmesin aklınıza.

Bana ilginç gelen kısım olayın sunulma tarzı. Klasik birinci kişi veya tanrısal bakış açısından daha farklıydı. Öyküleme tarzında kesintisiz bir anlatım yok. Araya akıl yürütmeleri, kendi yorumunu, ek bilgileri de dâhil etmiş.

Yazarın tarzını hiç yadırgamadım. Sanki Ahmet Mithat Efendi'den okuduğum ilk değil de beşinci kitap gibi rahat, pürüzsüz bir okuma oldu benim için.

Polisiye sevenlerin kesinlikle okumasını tavsiyed ederim.

Mesajları birbirinden çok da farklı olmayan dokuz öykü içeriyor Kurdun Oğlu. Yerliler ve beyaz adamlar arasındaki ilişki, ticaret, çıkar kovalamacası ve güç kavgaları, kaynağını oluşturuyor neredeyse her hikayenin.

Jack London'ın deneyimleri ve gözlem yeteneği her bir hikayede kendini olağanüstü bir şekilde göstermiş. Hem akıcı hem de kısa olduğu için tam da havalar sıcaklamışken benim için okumayı kolay hâle getiriyor.

♤
Judy isimli bir çocuğu merkeze alan dört hikayeden oluşuyor Al Midilli. Kitaba ismini veren ana hikaye de çok güzeldi fakat ben dördüncü ve son hikayeye bayıldım. Hikayede Judy'nin büyük babasının ziyareti ve onun hazin, kasvetli geçmişine değinilmiş.

Bir günde bitirilecek bir kitap. Herkese tavsiye ederim.

Çeviri hataları ve yazım yanlışları dışında çok sevdiğim bir kitap keşfettim. Elime alır almaz akıp bitti sayafalar. Hem konusu hem tarzı yumuşak, sürükleyici ve çarpıcıydı.

Amerikalı yazar Knowles, Ikinci Dünya Savaşı sırasında, askerlik sırasının kendilerine gelmesini yarı korkuyla yarı heyecanla bekleyen yatılı okul öğrencilerini anlatıyor.

Hayal kırıklığına da uğratmadı. Yazara bir şans vermenizi şiddetle öneririm.

Kitap, Hemingway'in Afrika'da avlanarak geçirdiği zamanı anlatır ve kurgu olmayan kitaplarından biridir.

Konusu ilgimi çektiği için anlatımını çok akıcı buldum. Düzensiz ve kaçak bir avdan ziyade kontrollü, ruhsatlı bir şekilde avlanıyorlar. Iz sürmeleri, en iyi atış için sabırla beklemelerini okumak keyifliydi.

Özellikle kitabın sonunda yer alan Hemingway ve arkadaşlarının gerçek resimleri ilgi çekiciydi.

Yalnız hayvanlar ve avcılık konusunda hassas olan okurlara tavsiye etmiyorum.

Esir Şehir üçlemesini bitirmek nasip oldu sonunda. Birkaç ay önce Yol Ayrımı'na başlayıp yarım bırakmıştım. Ilk iki kitabın ana karakteri olan Kâmil, bu kitapta yan karakter olarak karşımıza çıkıyor. Belki bunun da etkisi olmuştur ilk başta kitaba alışamayıp vazgeçmemde.

Bazı yanlardan bu değişiklik hem iyi hem de kötü olmuş. Kamil karakterinin gelişimini iki kitaptır takip ediyordum. Bir anda Murat karakterini görmek bambaşka bir kitap etkisi yarattı.

Bu kitapta karakterler ve kurgu dışında dönemin diğer önemli konularına da değinilmiş. Serbest Parti'nin açılıp kapanma süreci de detaylı olarak yazılıp her yönden ele alınmış.

Kavim'den sonra Ahmet Ümit'in en sevdiğim kitaplarından biridir. Suç türünde bir kitap olsa da bu kez protagonist bir polis veya dedektif değil, bir gazeteci.

Aile ilişkilerine inen ve harika bir gizemi barındıran bu kitap, en sevdiğim ikinci kitabı. Akıcı ve yaratıcı kurgusundan dolayı Ahmet Ümit okumaya bu kitapla başlayabilirsiniz.

Nadir, sıra dışı beyaz renge sahip Çota ile bu filin bakıcısı Cihan etrafında şekilleniyor hikaye. Mimar Sinan ve sarayla ilgili kısımlar merak uyandırıcıydı.

Ben özellikle hikayedeki detayları beğendim. Kimsesiz ve savunmasız konumda bulunan Cihan'ın başından geçen trajik durumlar da eklenmiş.

Okuması ne kadar zor olsa da bence hikayeleri gerçekçi yapan bu detaylardır. Bu yazardan öneri isteyenlere öncelikli olarak Ustam ve Ben'i òneririm.

Bu kitabı erken yaşta okumuştum. Kurguyu, konuyu ne kadar beğensem de içinde bazı tuhaf noktalar vardı. Bu sebeple bu kitabı tavsiye etmiyorum.

İğrenç bazı konular içeriyor, özellikle hassas insanlar uzak durmalı.

Spoiler vermeden bahsetmek gerekirse aile içi istismardan bahsediliyor. Başka bir takım siyasi mesajlar da barındırıyor.

Özellikle Elizabeth ve Victorian dönemlerinde cinsiyet rollerini Orlando karakterinin gözünden anlatan çok akıcı bir eser. Yoğun bir anlatıma sahip. Bu nedenle kimilerine boğucu ve anlaşılmaz gelmiş olması doğal.
Genel olarak kitapla ilgili her noktayı beğendim. Virginia'nın dört kitabı arasından öncelikle Orlando'yu ve Mrs.Dalloway'i öneririm.

Beyaz Kale'den sonra Orhan Pamuk'tan beğendiğim tek kitaptır bu. Güzel bir senaryosu var. Slice of Life tarzında, hayatın içinden, insanların günlük uğraş ve problemleriyle ilgili yazılmış bir kurgu. Kitap, ana karakterin yaptığı bir yanlışla başlıyor.

Düzeltmek için çabalamak yerine daha da derine batan ve geleceğini, rüzgarlarının kendisini estiği istikamete götürmesine izin veren tutumuyla hayatının bir döngüde sıkışıp kalmasını, yine durgun ve uyumlu bis üslupla anlatmış yazar.

Bu sebeple hem konusunu hem de karakterlerin sunumunu, gelişimini beğendiğim için Orhan Pamuk'tan öncelikle bu kitabı öneriyorum soranlara.

Iskender Pala hep derin konularda dolu dolu kitaplar yazıyor. Akşam Yıldızı da Göbeklitepe'nin gizemi etrafında dönüyor. Pala'ya göre anaerkil bir toplum yaşıyor tarihin bu ilk yerleşim yerinde.

Bağlılığı, kadının merkezde olduğu bir yaşamın özelliklerini öne çıkaran bir kitaptı. Spoiler vermemek için fazla yorum yapmayacağım çünkü Pala kitaplarında yorumlanacak kısımlar da spoiler için müthiş detaylardır.

Iskender Pala'ya bu kitapla başlamanızı tavsiye ederim.

Jack London'dan 14 kitap okudum. Martin Eden, Demir Ökçe, Deniz Kurdu gibi kitaplar oldukça güzel olsa da benim aklımda hep Yanan Günışığı yer tuttu.

Yanan Günışığı, madenlerde hızlıca zengin olmak için çabalayan bir gençtir. Kitap da bu gencin doğallıktan yavaş yavaş uzaklaşarak hem fiziksel hem de psikolojik değişimini anlatıyor. Aşk, macera ve hırs temalarıyla okuru sıkmadan bitirilebilecek bir kitap.

Stephen King'den toplamda 20 kitap okumuş oluyorum bununla birlikte. Bugüne kadar okuduğum her kitabını çok beğendim. Bunun konusu iyi olsa da karakterler beni çekmedi.
Karakterlerde bir gelişim görmedim. Nasıl başladıysa az çok aynı ilerliyor. Bu da kitabı biraz sıkıcı yapıyor bence.

Sonlara doğru daha akıcı hâle geldi. 300 yüz sayfanın özeti 100 sayfada yazılsa ve finali aynı şekilde verilseydi 150 sayfada okunacak harika bir kitap orataya çıkardı. Fakat ne yazık ki 450 sayfa ve içinde anlatılan aksiyon, aile bağları, korku gibi daha iyi yansıtılabilecek konulara olması gerektiği kadar değinilmemiş bence.

Biraz durağan bir kitap olsa da uzaylılara ilgisi olanları belki sıkmayabilir. Beni sarmadı ama yine de tavsiye ederim.

Knut Hamsund'dan okuduğum ilk kitap oldu Açlık. Ağır olacağını ve muhtemelen yarıda bırakacağımı düşünmüştüm yorumlardan dolayı. Fakat tam da benlik bir kitapmış. Yazar çarpıcı anlatımıyla, umutsuzluğun insanlar üzerindeki farklı etkisini yansıtıyor okura. Biçarelik bazılarını daha da alçaltırken bazılarını da yavaş yavaş yıpratıyor, karışık ve dengesiz hâle getiriyor.

Sanırım Hamsund kitaplarını burada noktalamayacağım. En sevdiğim yazarlar arasına girebilir. Size de tavsiye ederim.

Golding'in The Inheritors'ı konu itibariyle Jack London'ın Adem'den önce kitabına benziyor. Aralarındaki keskin fark ise London'ın, iyisiyle ve kötüsüyle daha insani karakterler ortaya koyması.

Golding, eski bir asker olarak hem Sineklerin Tanrısı hem de Mirasçılar kitabında, insanlığın köklerinin iyilikten çok karanlığa dönük olduğunu sık sık motif olarak veriyor.

Akıcı ve ilgi çekici kısa bir kitaptı. Okumanızı tavsiye ederim.

Selamlar kitap sever arkadaşlar,

Ikinci kitap olan Esir Şehrin Mahpusu, Esir Şehrin İnsanları kitabının devamını konu alıyor. Serinin ilk kitabına göre ana karakterden ziyade yan karakterlere odaklanılmış. Ilk kitapta detaylarıyla verilen Birinci Dünya Savaşı sonu ve Kurtuluş Savaşı'nın başlangıcı ile ilgili bilgiler burada tekrarlanmamış.

Genel olarak bu kitap ilkine göre daha akıcıydı. Geçiş kitabı olarak yazılmış kısa bir periyottan bahsediyordu.

Üç kitabı da tavsiye ederim.

Bir varoluş, hayatta kalma mücadelesidir Yaşar Kemal'in kaleme aldığı Yörüklerin son hikayesi.

Kitabın her sayfasında, sanki can çekişen bir insanın baş ucunda durmuşum da son anlarında yüzüne bakmaktan başka bir şey yapamıyormuşum gibi hissettim. Yörüklerin çaresizliği, basacak bi karış toprak bulamamaları ve kendilerinden daha şanslı olan yurttaşlarının onları nasıl mezarlarına kadar kovaladıkları kitabın konusunu daha da ağırlaştırmış.

Neyse ki eklenmiş olan kültürel ögeler, hıdrellez gibi, alevilik gibi dinsel çeşitlilikler merak uyandırıp konuyu okuyucu için daha kolay okunur hale getiriyor.

İkinci Dünya Savaşı'nın arka planındaki endişeler, beklentiler ve örgütlenme, Hemingway'in akıcı ve anlaşılır cümleleriyle sade bir üslupla aktarılmış.

Karakterlerin kararlılık göstererek, savaşta ülkelerine hizmet etme gayelerinin yanı sıra yaşadıkları kaçınılmaz kafa karışıklığı, korku, mücadele gibi duyguları yalın üslubuna rağmen kuvvetli anlatımıyla okura iletebilmiş Hemingway. Aslında o kadar anlamsız ve trajikomik bir gerçeklik ki, kime karşı savaştıklarını, müttefiklerini bile unutuyorlar bir süre sonra.

Ted Bell'in kitabı çoğunlukla siyasi bir konu işlemiş. Fransa ve Çin'in, Umman topraklarındaki petrole göz dikmelerini ve Amerikan'ın elinden petrol gücünü almak için işbirliği yapmalarını anlatıyor. Tamamıyla Amerikan bakış açısıyla yazılmış.

Her ne kadar detayları sağlam kitapları sevsem de bu kitabın içerdiği bilgiler biraz kirlilik oluşturmuş gibiydi. Sığ olmasın derken bu alanın terminolojisi sonuna kadar zorlanmış.

600 sayfa boyunca elle tutulur bir sahne yoktu. Pek tavsiye etmiyorum.

Uzun zamandır okuduğum en iyi konulardan birine sahip suç kurgusuydu. Kardeşler arası kıskançlık, rekabet, aile bağlarının yanı sıra, bir anlık zayıflığa yenilen insanların ömür boyu boyu sürecek pişmanlıklara neden olmaları gerçekçi bir çizgide yazılmış.

Karakterlerin iç dünyalarını olduğu gibi kağıda aktaran bilinç akışı tekniğiyle yazılmış tek günü anlatan bir hikaye.

Kimisi için boğucu gelmiş ancak ben bu kitabı tek cümleyle bir medium opus olarak tanımlarım. Beni hiç sıkmadı ve geç saatlere kadar elimden bırakamadım.

Kıtabın ismi, Süt Kardeşler filminden dolayı size tanıdık gelecektir. Ancak konu bakımından tamamıyla aynı değiller. Kitabın konusu çok daha sade ve akıcı.

Periler, cinler ve diğer tuhaf yaratıklar tarafından istila edilmiş bir konağı ve bu doğaüstü yaratıklarla garip bir şekilde yolu kesişen insanları anlatıyor. Tabii bunların gerçeğe dayandırılmasını da okudukça şaşkınlıkla keşfettim. Bana kalırsa cin musallatı değil de insanların hem cinlere, hem de diğer insanlara musallatı diye değiştirirsek yerinde olur.

Servet-i fünun'un bağımsız yazarlarından Gürpınar, kendisine mektup gönderen bir ninenin isteğini kırmayarak, aile sohbetlerinin enerjisini artıracak tanıdık tabirlerle yalın hâle getirilmiş, kısa ama birçok mesaj barındıran bir hikaye yaratmış.

Kalemine sağlık diyorum ve okumayı sevmeyenlere bile film tadındaki bu eseri gönül rahatlığıyla öneriyorum.

Esir Şehrin İnsanları ile Kurtuluş Savaşı'nın arka planına ait toplum yaşamını, farklılaşan görüşleri ve insanların birkaç parçaya bölünmesini yerinde gözlemlerle aktarmış.

Kemal Tahir'in kendisi de bu dönemin içinde doğup büyümüş. Savaşın, seferberliğin, yoksulluğun, işgalin her türünün kendi üzerinde bıraktığı etkiyi ve izlenimleri de dâhil ettiği açıktı. Vatan ve memleket diyerek aslında rahatlarının bozulmaması için bağımsızlık savaşı yerine düşman ülkelere boyun eğenleri ele alıyor. Aynı zamanda özgürlüklerini savunmak için hem düşmanlara hem de aynı toprağın bencil olanlarına karşı savaşanları keskin olmayan bir çizgide yazmış.

Üçleme olan bu eserin devam kitaplarını da okumayı umut ediyorum en kısa zamanda.