İhanet

Demir, internetten tanıştığı arkadaşlarıyla birlikte büyümüş, hayallerini gerçekleştirmek için mücadele eden bir gençti. Ailesinin maddi durumu kötüydü; babası işten çıkarılmış, annesi ise evde iş yaparak geçimlerini sağlamaya çalışıyordu. Demir, arkadaşlarıyla birlikte daha iyi bir yaşam için çareler ararken, Zeynep, Serap, Selim, Cemil, Ahmet, Mehmet, Ayşe, Kerim, Kamil, Kazım ve Yüksel ile tanıştı. Hepsi benzer ekonomik sıkıntılar yaşıyordu ve bu durum onları birbirine daha da yakınlaştırmıştı.

Bir akşam, Zeynep’in aklına bir fikir geldi: Banka soygunu. Başta herkes tereddüt etti, ama zamanla çaresizlikleri onları bu yola itti. Gece vakti, planladıkları gibi bankaya girdiler. Ancak, her şey beklenmedik bir şekilde gelişti; polisler aniden baskın yaptı. Kaçış sırasında, arkadaş grubu büyük bir çatışmaya girdi. Demir, Serap ve Yüksel, ağır yaralı olmalarına rağmen kaçmayı başardılar. Diğer arkadaşları ise, çatışmada hayatlarını kaybetti.

Yüksel, kaçış sırasında son bir itirafta bulunmak istedi. “Biz sizden habersiz her şeyi polise bildirmiştik,” dedi. Demir, bu sözler karşısında derin bir üzüntü hissetti. “Eğer bunu yapamayacağımızı düşünseydin, aramızdan ayrılabilirdin,” diye yanıtladı. Serap, diğer arkadaşlarının da ihanet içinde olduğunu düşündü. Yüksel, “Hepimizin bu kadar uğraşmasına ne gerek vardı?” diyerek son bir kez haklarını helal etmelerini istedi.

Demir, “Ben hiçbir zaman hiçbir şeyi isteyerek yapmadım,” dedi. “Oysa ki birbirimize ihanet etmeseydik, çaldığımız bu parayı hayır için kullanacaktık.” Sonunda, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, arkadaşlarının cansız bedenleri Ankara sokaklarında bulundu. Ailelerine evlatlarının öldüğü bildirildi. Bu gençlerin hayatları, hayallerinin peşinden koşarken sona ermişti. Her biri, yaşam mücadelesi verirken, ihanet ve çaresizlik içinde kaybolmuştu. Hikaye burada son buldu; sokaklar, bu gençlerin acı dolu hikayesini unuttu.