“Dünya, göğsünde taşır çatlak bir aynayı; güneşin bıçaklarıyla yazılmış tüm hatalar. Şehirler, dişleri dökülmüş bir canavar gibi uzanır ufukta: Sessiz, kibirli, yorgun. Ve rüzgâr, fısıldar: ‘Siz, kendi gölgenize sığındınız!’ İkisi de bilir: Her fırtına bir tohum saklar ve her çatlak, yeni bir kökün yoludur.”