Canım Canan Tan. Bana kitapları sevdiren kadın. Kütüphanemde en güzel köşe onun kitaplarına ait. Yine beni çok etkileyen kitaplarından biri.

Zilan… Bir kadının, bir halkın, bir yüreğin hikayesi. Doğu’da büyüyüp Batı’da kendini arayan bir kadın. Köklerinden kopmadan sevebilir mi insan? Ya da bir aşk, insanın geçmişini unutturur mu?

Sadece aşkı değil,aidiyeti, kimlik arayışını, göçü, kültürel baskıları da anlatıyor. Okurken hem Zilan’ın iç sesi oluyorsunuz hem de kendi hayatınızı sorguluyorsunuz. Bazı bölümler durup uzun uzun düşündürüyor “Ben olsam ne yapardım?” diye.

Dili sade, duygusu yoğun. Özellikle iç monologlar çok güçlü. Kitabın adı gibi, gerçekten de sayfalar ilerledikçe içimde bir yerler sızladı.

“Kimi acılar vardır, adını bile koyamazsın. Sadece içinde bir yerlerde sızlar durur…”