Gözün görüyor, elin tutuyor, nefes alıp verebiliyorsan hayat güzeldir. Hastalık hariç. Onu dahi hoş tutanlar var. Bu da bir mertebedir. “Kahrın da hoş, lütfun da hoş” diyenlerin mertebesi. Yüksek makam.
İnsan kendini beğenmez ise götürüp denize atar denilmiş. Yani dünyadan vazgeçmek o kadar kolay değil. Evet, bir an için “her şey boş” denebilir. Lakin o bir “an” içindir. Ya sonra? Sonrası şu: Herkes tuttuğu işin, beslediği hayalin, arzunun kulpuna yapışır. Hayat güzeldir.
duyulan, bir yüreğin bahar ezgileridir kar suyunda eriyor gecenin gülüşleri hayal neden kaçıyor güneşin gözlerinden belki de bir doğuşun başlangıcıdır zaman uzatıp kollarını dağların sînesine koparır en zehirli kalbin dikenlerini şimdi ne çöl kalmıştır içimizde, ne serap ıtır kokmalı artık bu tepede ıstırap