Karadeniz Teknik Üniversitesi

"Seni asarlarsa
seni kaybedersem,"
diyorsun,
"yaşayamam!"

Yaşarsın, karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda;
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı,
en fazla bir yıl sürer
yirminci asırlarda
ölüm acısı.

Sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür
Salonlar piyasalar sanat sevicileri
Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni
Yakanda bir amonyak çiçeği
Yalnızlığım benim sidikli kontesim
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi Can Yücel

Karanlik sözler yaziyorum hayatim hakkinda
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayi tanimaktan
saçlarim çok yoruldu gençlik uykularimda
acilar çekebilecek yasa geldigim zaman
aciyla ugrasacak yerlerimi yok ettim.
Ve simdi birçok sayfasini atlayarak bitirdigim kitabin
basindan baslayabilirim.

hırçın dalgalar yağıyor gökten sessizce,
gizlice bakıyor tepeden dereye,
deryanın hırcın ağlamasıyla mateme,
derlenmiş bir boşluğa sığıyor anlamsızca.

uzun bir boşluk uzanıyor uzunca,
belkide usülsüz bir çığlığa,
uzun, garip bir sırtlığa,
son soruyla, bir tırlığa sanki.

Aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
Üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
Ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
Hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.

İyi nişan alırdı kendini asan zenci,
Bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
Sizden iyi olmasın, boşanmada birinci…
Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.

– Sabah uyandığınızda hiç gökyüzüne baktınız mı? Şafakta güneşin doğuşunu izlemek istemez misiniz? Günbatımında, güneşin kırmızısını ve sarısını artık daha fazla görmek istemiyor musunuz? Dolunaylı geceyi yeniden görmeyi istemez misiniz? Gözlerinizi kapatmak mı istiyorsunuz? Kirazların lezzetini bırakmak mı istiyorsunuz?

"etrafı yıldızlar çevirirken ,eliyle yıldızları gösteriyor "elini uzat yıldızlara ,belki gerçekliğin ışığına,belki sonsuzluğun hakikatine,yaşamın ve ölümün amaçına" diyor matemin ve hüznün göz yaşına,"kalbini aç dünyanın ve insanların ruhunu etki et ölüme,barışa ve kupaya",ağladı mateme ve ruhuna,göl oluştururke göz yaşları,yaşlanıyor hayatının dalgaları"

Seneler önce amcamın vücudu deyim yerindeyse çürümüştü. Kanser içini bitirmiş dışına çıkmıştı. Sırtı, karnı, kolları yara bereden gözükmüyordu. Çoluk çocuk herkesten bir çare dileniyordu.

Birgün babam "Sana Ankara'dan özel ilaç getirttim. Ağrı, acı kalmayacak." dedi ve cebinden çıkarttığı bir şiseyle gazlı bezleri, pamukları ıslatıp ıslatıp silmeye başladı abisinin yaralarını.

Amcam rahatlamıştı. ''Oh dünya varmış bu ilaç çok iyi geliyor bana, bütün acımı hafifletiyor diyordu. Sürerken yatağa dökülen her ilaç damlasına çok üzülüyor "Aman dikkatli sürün yatağa damlatmayın, ziyan olmasın, ilacım bitmesin" diyordu.

Amcam her acı çektiğinde şehir dışından gelen özel ilaçla yani bildiğimiz SU ile siliyorduk yaralarını. Amcam çok mutluydu acıdan kıvranan halinde bile zoraki olsa da gülüyordu çünkü ilaç sandığı su işe yaramıştı.