Destan Sayılır

Geceleri ışıkla dolu ıslak ağlar

Aydan dönüyorum parlak renklerden

İzmirli yaslı terzi Aigassos’ta

Alkışlar İstanbul’a diye bağıran

Fırıncı kadının çiçekten yüz çizgileri

Sırlı çömlekler pazaryerinde, kimsesiz

 

Arıların delirdiği vakitte

Bir plak dönüyor gökte durmadan

Ağaçlar da güdük, keçiler de ve tuz

Burada avdan dönüyorum

Ey Afrodit, güzelliğin âşığı sonsuz

Hiçbir şey yok heybemde

Yarat bizi yeniden o ilk öpüşle

 

Acı hepimize!