Asker geldi Çatalca’da dayandı. Edirne düştü, düşüyor, sulh oluyor, olacak denildi. Sonra Mütareke oldu, sonra tekrar harp başladı. Herkes Edirne’yi düşünüyor. Acaba düşer mi, dayanır mı? Bir telaş, bir endişe… Nihayet bir gün zavallı Edirne düştü.
Bütün müslümanların kalbine büyük bir bezginlik, bir yeis çökmüştü. Rumeli’nde Edirne son ümit noktasıdır. Edirne’siz bir Rumeli yoktur, bütün dünya Türkleri Rumeli’nden çıkmış diye görünüyorlardı. Hayatın bu kadar fena, bu kadar karanlık olduğu bir başka zamana tesadüf etmedim, ömrümün on yılı birden gitti.