Zira her birimiz kendimizle meşgulüz, kimse kimseye yardım edemez; her birey yalnızdır, çok yalnızdır, yapayalnızdır diye hissediyorum. İnsanlar arasında gerçek ilişkiler yok herhalde. Olamaz. Herkes birbiri için bir vesiledir, hepsi bu. Nefret etmek ya da sevmek için bir vesile. Oysa sevgi ya da nefret içimizde doğar, egemen olur ve yalnızca içimizde kaybolup gider. Bir insanla diğeri arasında gerçek bağlar örülmez. İnsanların birbirleri için olabileceği her şey, kişinin kendi duygusunun daha güzel ya da daha çirkin bir bahanesidir.