Rüyaların arasında zaman zaman köprüler bulunur; ölümün ve yaşamın ne olduğunu ya da ikisinin arasında mekânın ve zamanın nerede başlayıp nerede bittiğini gerçekte kim söyleyebilir ki?
Zira her birimiz kendimizle meşgulüz, kimse kimseye yardım edemez; her birey yalnızdır, çok yalnızdır, yapayalnızdır diye hissediyorum. İnsanlar arasında gerçek ilişkiler yok herhalde. Olamaz. Herkes birbiri için bir vesiledir, hepsi bu. Nefret etmek ya da sevmek için bir vesile. Oysa sevgi ya da nefret içimizde doğar, egemen olur ve yalnızca içimizde kaybolup gider. Bir insanla diğeri arasında gerçek bağlar örülmez. İnsanların birbirleri için olabileceği her şey, kişinin kendi duygusunun daha güzel ya da daha çirkin bir bahanesidir.
Lernet-Holenia’dan Stefan Zweig’a (23 Haziran 1936)
…bizi yönetenin başkası olması gibi kitaplarımızı “başka bir şeyin” yazması da öyle. Biz yazmıyoruz. (…) Duruma bakılırsa bizler asla yazar değil, yalnızca yazıcıyız.