Jose Mauro De Vasconcelos

Şeker Portakalı, duygusal ve düşündürücü bir kitaptır. Kitap, çocuk dünyasını ve çocukların yaşadığı duyguları çok gerçekçi bir şekilde anlatır. Okurken bazen üzüldüm, bazen de gülümsedim.

Kitabın en dikkat çekici yönü, bir çocuğun yaşadığı yalnızlık ve sevgi ihtiyacıdır. Zezé, küçük olmasına rağmen birçok zorlukla karşılaşır. Buna rağmen hayal kurmayı bırakmaz. Bu durum bana çocukların her şeye rağmen umutlu olabildiğini düşündürdü.

Yazar, kitapta yetişkinlerin çocukları bazen anlamadığını göstermektedir. Çocukların yaşadıkları şeyler küçük gibi görülse de aslında onlar için çok önemlidir. Kitap, sevginin bir çocuğun hayatında ne kadar etkili olduğunu hissettirir.

Kitabın Adı : Şeker Portakalı
Yazarı: Jose Mauro De Vasconcelos
Yayınevi: @canyayinlari
Türü: Roman
Basım Yılı: Nisan 2021
Sayfa Sayısı: 183 Sayfa

Düşünceler: Popüler kültürün bize dayattığı çok satan kitaplara biraz önyargı ile bakarım. Zamanında oldukça ses getiren satış rekorları kıran bu eseri de şimdiye kadar okumamıştım. Şimdi okudum. Iyiki de okumuşum. Neden mi ?

Kitap Brezilya Edebiyatı 'nın klasiklerinden biri ve yazarını oldukça üne kavuşturmuş bir eser. Hatta başyapıt olarakta kabul ediliyor. ( Ama bir dönem yasaklanmış bizde neden hala anlamadım ) Ama benim beğenme nedenim o değil.

Zeze isminde oldukça fakir ,hiperaktif ve çok yaramaz bir çocuk anlatılıyor. Herkes Onu kötü zannediyor ama aslında oldukça zeki , duygusal ve zengin içdünyasında yaşayan birisi aslında.

Bir gün kirayı ödeyemedikleri için taşınmaları gereken Zeze orada bir Şeker Portakalı ağacını arkadaş edinir onunla insanmış gibi konuşmaya başlar.

Portuga ismini verdikleri bir portekizli ile önceden nefret ile başlayıp sonsuz bir sevgiye evrilen arkadaşlık kuran Zeze hayatında yaşamadığı duyguları okulunda ve Portuga ile yaşamaya başlar.

Içinde bulunduğu tüm kötü şartlara rağmen hayal dünyasında mutlu olan, geleceğe dair umut besleyen Zeze'nin hayatı en yakın arkadaşının yani Portuga'nın tren kazası geçirmesiyle alt üst olur. Seçme şansı olmadığı için mecburen kabul ettiği babasının yerine koyduğu Portuga 'nın ölümünü hazmetmek küçük Zeze için hiçte kolay olmayacaktır

Yazarın hayatından izler taşıyan bu eseri istisnasız herkese tavsiye ediyorum. Mutlaka okuyun , lütfen okuyun

Özdemir Asaf’ın Dokuza Kadar On adlı kitabı; kısa şiirlerden, aforizmalardan ve insanın iç dünyasına dokunan düşüncelerden oluşan bir eser. Şair, aşkın kırılganlığını, insan ilişkilerindeki çelişkileri, yalnızlık duygusunu ve hayatın küçük ama derin anlamlarını yalın bir dille anlatır.

Kitap, Asaf’ın kendine özgü ince ironi ve keskin gözlemlerini bir araya getirerek; okuyucuya hem duygusal hem de zihinsel bir yolculuk sunar. Birkaç satırlık şiirlerle büyük duyguları anlatma başarısı öne çıkar.
Aşk, yalnızlık, insan halleri ve hayatın basit görünen ama derin anlamlarını içeren kısa şiir ve sözlerden oluşan, Özdemir Asaf’ın düşünce dünyasına açılan etkileyici bir kitaptır. Şiir severlere şiddetle tavsiye 🌸

Roman, yoksul bir denizci olan Martin Eden’ın, bir gün tesadüfen tanıştığı Ruth Morse adlı genç ve eğitimli bir kadına aşık olmasıyla başlar. Ruth’un bilgili, kültürlü ve yüksek sınıftan biri oluşu, Martin’i kendini geliştirmeye iter. Okuma, yazma, edebiyat ve felsefeye sarılan Martin, sınıf atlama ve Ruth’un seviyesine ulaşma hayaliyle büyük bir içsel dönüşüm yaşar.Martin, yazarlık konusunda olağanüstü bir çaba gösterir; açlık, yoksulluk, reddedilmişlik ve yalnızlıkla mücadele eder. Zamanla eserleri fark edilmeye başlar ve şöhret kazanır. Fakat bu başarı, ona mutluluk değil; toplumun ikiyüzlülüğünü, sınıf farklarının adaletsizliğini ve kendi iç dünyasındaki boşluğu gösterir.Ruth’la olan ilişkisi de bu süreçte büyük değişime uğrar. Martin, kendisine değer verilmediğini ve aslında başarıya değil kişiliğe bakılması gerektiğini geç fark eder. Şöhretin getirdiği değişim ve çevresindeki insanların çıkarcı tavırları, Martin’i giderek daha karanlık bir ruh hâline sürükler ve hayatında süpriz bir son onu bekler .

Martin Eden, Jack London’ın kendi yaşamından izler taşıyan yarı otobiyografik bir eser… Aslında Martin, London’ın kılığına bürünmüş hâli; bu yüzden romanda hissettiğimiz tüm duygular gerçek bir mücadelenin yansıması gibi geliyor. Dönemin sanatçılarının acılarını, yokluklarını, hayal kırıklıklarını okurken insan “Böyle bir eseri bazı şeyleri yaşamadan yazmak mümkün değil” diye düşünüyor.

Roman boyunca aklımda hep şu sorular vardı:Gerçek mutluluk ne?
Bir amaca ulaşınca gerçekten mutlu olunuyor mu?
Ya sevdiğin insana kavuşmak?
Bu soruların peşinden gide gide finale geliyorsunuz ve o final… Kimse Martin’in o sonunu kolay kolay unutamaz.
Gerçek hayatta da insanların ikiyüzlülüğünden yorulup kendi kabuğumuza çekilmiyor muyuz? Kaosa güvenmek yerine kitaplara sığınmıyor muyuz? Martin’in yaşadıkları aslında hepimizin hayatından izler taşıdığı için belki de bu romanın etkisi kimsenin içinden çıkmıyor. Paranın oluşturduğu sınıf farkları ise ne yazık ki her dönemin değişmeyen acı gerçeği.
Kitabı bitirdiğinizde belki mutlu olmayacaksınız…
Ama Martin Eden, hayatınızın en unutulmazları arasına girecek.

Filmlerini sık sık izlerim. Güvenli yerim olarak gördüğüm üç beş filmden biridir. Fakat seriye dair merak edecek hiçbir şeyim kalmadığı için kitaplarını göz ardı ediyordum bunca sene. Ikisini de aynı anda yapan insanlardan değilim. İzlediğimi okumam, okuduğumu izlemem. Ancak bu kez istisna yaparak Potter'ı okudum.

İyiki de okumuş. Film senaryosu ile kıyaslandığında büyük bir fark göremedim. Ince detaylar, filmin seyrine uygun olarak değiştirilmiş. Bunları da beğendiğimi söylemem gerekir.

Nina ve Roman iki karkaterin aklında da aşk en son sıradaydı. Nina babası için bu evlilik oyununu kabul etmişti. Roman'ın ise tek derdi itibarını korumaktı. Nina asi ruhlu kızımız anlaşmayı yaptı ama tek derdi anlaşmanın hemen tamamlanmasıydı. Çünkü mafya lideri olan Roman her haliyle korkutucuydu. Gören herkes köşe bucak kaçıyordu ama kim bilebilirdi bu ufak kıza yenileceğini. Peki bunlar içinde yaşadığı aşkın farkına varabilecek mi? Roman'ın kirli dünyasına Nina ne tepki verecek? Kokularıyla savaşacak mı, kaçacak mı?

📚📚📚
#kusursuzcakusurlu serisinin ilk kitabını heyecanla ve merakla okudum. Konunun bütünlüğü ve uzatılmasdan bitmesi çok hoşuma gitti. Karakterlerin netliği ve sorunların hızla çözüme kavuşması harikaydı. Bazı yerlerde tabi ki klişeler vardı ama bizi de bağlayan o klişeler oldu. Uyarmadan geçmek istemiyorum +18 sahneleri mevcut, her anlamda. Özellikle mafyanın içinde olduğu bir kitap okuyorsanız kanlı sahnelere hazır olmalısınız. Nina'nın verdiği tepkiler bence normaldi. Çünkü yapılanları kabul etmek çok zordu. Umarım aşk kazanacak... (kitapta her şey belli ama spoi vermek istemedim)

Yapı Kredi Yayınları Eser, yazarın 1937 yılında yayımlanan ilk romanı. Türk edebiyatının en romantik kahramanı olarak biliniyor. Aydın'ın nazilli yakınlarında kuyucaklı köyünde dünyaya geldiği için bu lakabı almıştır.
Küçük yaşta köyü basan eşkiyalar tarafından ana babası öldürürlür. Bu olaylara bir bir tanıklık eder. Terkikat için gelen kaymakam selâhattin bey Yusuf'un kimi kimsesi olmadığından yanına evlatlık olarak alır. Bundan sonraki hayatını kaymakamın evinde yaşar. Yusuf suskun ve içine dönük biri. Gelişen olaylardan bir şekilde sıyrılarak yaşamını sürerken kaymakamın kızıyla saf, temiz masum bir aşk yaşamaktadır. Romanın başlangıcı bir cinayetle başlayıp cinayetle sonlanmasına üzüldüm. Tıpkı bir yeşilcam filmi izliyormuşum gibi oldu. Gerek akıcılığı gerek kurgusuyla çok güzel bir eser

Birbirinden farklı iki çocuk, ikisinin tek ortak noktası ailelerinin kedilerine olan yanlış tutumu. Birbirlerine anlamsızca çekiliyorlar. Bunu Patroklos'un gözlerindeki hüzün ve acı çekmesine bağlıyorum. Akhilleus’un tasasız ruhunun bu farklılığı ilginç bulması da olabilir.

Çocukluklarını, gençliklerini ve yetişkinliklerini bir arada geçiriyorlar. Birbirlerini her alanda destekliyorlar, adilce davranıyorlar ve birbirlerini dünyanın sonuna kadar takip etmeye hazırlar. Kitabın sonunun kanla noktalanacağından adım gibi emindim. Bugüne kadar mutlu sonla biten mitolojik öykü de eşcinsel film de görmedim.

Zaten düşük olan modumu daha da düşüreceğini biliyordum. Yine de üç günde bitirmekten kendimi alamadım. Onları bekleyen önlenemez kehanet ruhuma, duygularıma öyle bir sirayet etti ki yirmi sene sonra bile hâlâ hatırlayacağımdan eminim.

15 sene önce okumuştum. Şimdi yeniden okumak istiyorum, farklı yaşım ve farklı duygularımla.

Keşke kitabı benden emanet alan arkadaşım geri verseydi de altını çizdiğim alıntılarla o yilların izlerini sürebilseydim.

Anladım ki kimseye kitap emanet verilmemeli, sadece hediye edilmeli.