Farkındalık arttıkça sevinçler kadar acılar da derinleşir; çünkü fark ettiğin her şeyin yükünü de taşımak zorunda kalırsın. Dostoyevski’nin dediği gibi, ‘acı ve ıstırap, geniş bir aklın ve duygusal derinliğin bedelidir.’
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın. Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla! Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde, Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum! Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda ! Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında…