Osmanlı’da, çocukların tedavi ve bakımını üstlenen hekimler özellikle medreselerde eğitim almış kişilerdir. Bu dönemde inşa edilen şifahaneler, çocukların sağlık hizmetlerine ulaşmasında kritik bir öneme sahipti. Örneğin, Edirne II. Bayezid Darüşşifası, yalnızca yetişkinlere değil, çocuklara da hizmet sunan bir sağlık merkeziydi.