Osmanlı İmparatorluğu’nda çocuk sağlığı, dini, tıbbi ve sosyal yaklaşımların harmanlandığı bir sistemle ele alınmıştır. Çocuğun korunması ve sağlıklı bir birey olarak yetiştirilmesi hem dini hem de toplumsal bir görev olarak kabul edilmiştir. Osmanlı’daki bu yaklaşım, bir yandan İslam dininin ilkelerine, bir yandan da dönemin bilimsel bilgi birikimine
dayanmaktaydı.