I. Şehir

bu şehir...
gecelerini bana zimmetlemiş bir harita
her sokak lambasında yüzün var,
her yağmur damlasında sesin.
tramvay raylarına sinmiş bir ayrılık,
otobüs duraklarında bekleyen gölgeler…
ben seni aradıkça
şehrin bütün yolları aynı çıkmaza bağlanıyor.

II. Kadın

bir kadın gittiğinde,
ardında kokusu kalır önce
sonra bir mendil, bir defter, bir kitap,
ve erkeğin içine işleyen
sinsi bir boşluk...
kadın yoksa:
erkek yarım kalır,
şehir yetim kalır,
gece karanlık olur.

III. Aşk

aşk bazen bir pusu gibidir,
karanlık sokakta aniden karşına çıkar.
aşk bazen bir ihanet gibidir,
en güvendiğin yerde sırtını yaralar.
ama aşk dediğin şey,
en çok da bir mecburiyettir:
unutamazsın, kaçamazsın,
çünkü kalbin bir kere imza attı mı
hiçbir mahkeme o sözleşmeyi feshedemez.

IV. Erkek

erkek dediğin,
çoğu zaman suskunluğunda boğulur.
geceleri sigarasına konuşur,
gündüzleri kalabalığa susar.
ama ne yapsa,
gözünün önünde hep aynı satır yanar:
“ben sana mecburum...”
çünkü mecburiyet,
bir duygunun adı değil,
bir kaderin adıdır.

V. Son

şimdi bil ki kadın,
ben senden gitmedim,
sen benden kaçtın.
ama bu kaçış
ikimize de kurtuluş olmadı.
çünkü aşk,
bir kere kanına karıştı mı
yaşamak dediğin şeyin
tam ortasında kalır.
ve işte yine söylüyorum:
ben sana mecburum...
çünkü sensiz olmak,
bu şehirde yaşamamak demek.