....

Şiir, kelimelerin dansı, duyguların ifadesidir. Her dize, bir kalbin atışı gibi, içimizdeki derin acıları ve umutları yansıtır. Kadir’in sözleri, bir yudum acı, bir tutam yalnızlıkla dolu. Hayatın karmaşası içinde kaybolmuş bir ruhun çığlığıdır adeta.

“Şiirim söz oldu, sözüm hikaye,” derken, kelimelerin anlamını yitirdiği bir dünyada yaşıyoruz. Umutlar solarken, hayallerin acı birer hatıra olduğu anlaşılıyor. Kadir, dinlemiyor kimseyi; çünkü hayal kırıklıkları, içindeki boşluğu daha da derinleştiriyor. “Git deseler, bir dakika durmam şu kahpe dünyada,” derken, yaşadığı çaresizliği ve güvensizliği dile getiriyor.

İçindeki acıyı, yalnızlığı ve umutsuzluğu kelimelere dökerken, geçmişin yükünden kurtulmak istiyor. “Bıraktım her şeyi, boş verdim hayatı,” derken, aslında bir teslimiyetin ifadesini buluyoruz. Hayatın getirdiği zorluklara karşı bir başkaldırı, ama aynı zamanda bir vazgeçiş.

Kadir’in şiirlerinde, yalnızlık bir arkadaş gibi yanımızda. “İçimden gelen şiir, içimden gelen söz,” derken, bir zamanlar dolup taşan duyguların şimdi nasıl da suskunlaştığını anlatıyor. Geçmişin hatıraları, hüzün dolu birer gölge gibi peşinden ayrılmıyor.

“Derdimi derdimi anlatsam, arkamdan vurur dostum desen,” derken, güvenin ne kadar kırılgan olduğunu vurguluyor. Dostlukların, sıkı arkadaşlıkların bir günde bozulabileceğini, yılların birikiminin nasıl da bir anda yok olabileceğini hatırlatıyor.

Kadir’in kelimeleri, bir tür içsel yolculuk. Acının, yalnızlığın ve umutsuzluğun derinliklerinde kaybolmuş bir ruhun sesi. “Hatırla beni,” derken, belki de unutulmuş bir dostluğun, kaybedilmiş bir hayatın hatırlanmasını istiyor.

Sonuçta, Kadir’in sözleri, hayatın karmaşasında kaybolmuş bir ruhun çığlığıdır. Umutların solduğu, hayallerin yıkıldığı bir dünyada, kelimelerle var olmaya çalışıyor. Her dize, bir hikaye, her hikaye bir acı… Ve belki de en önemlisi, her kelime bir umut ışığı arayışıdır.Şiirim söz oldu, sözüm hikaye, umudum soldu. Hayaller acı oldu, şiirim söz oldu, sözüm umut oldu. Umut hikaye oldu, şiirim söz oldu. Derdim hikaye oldu, acı içinde acı oldu. Sözüm şiir, şiirim hikaye oldu.

©kadir15şiirim söz oldu sözüm hikaye olduDinlemiyorum kimseyi, umursamıyorum. Dinlemiyorum, hayalleri yaparsın, onları edersin, olur gider. Dinlemiyorum artık. Kalbim kırık, hayallerim yok, umutlarım solgun. Hayallerim yıkık, umutlarım harap. Dediler mutlu ol, gül, eğlen. O da yaşıyor, bu da yaşıyor dediler. Ulan, sana olur dediler, karamsar olma dediler, hep dediler ama hiç nasıl yapılır düşünmediler. Yok işte, içimde bir umut yok, hayal yok, gelecek yok. İçimde hiçbir şey yapasım yok, yaşayasım yok. Git deseler, bu dünyada durasım yok. Güvensizlikler dünyası burası, yalan dünyası. Bana git deseler, bu dünyada durasım yok. Bu dünyada yaşanacak ne bir çare ne bir başka şey. Acı da olsa yaşanacak, yaşanacak bu dünyada. Can buradan gidene kadar yaşanacak. Git deseler, bir dakika durmam şu kahpe dünyada.

©kadir15Anla artık, acı içinde gidiyorum. İşte, bitti. Eski şiirim yok artık, eskisi kadar yazmıyorum. Umutlarım her gün daha soldu, dünüm bugünden daha vahim. Bıraktım her şeyi, boş verdim hayatı. Dinlemiyorum kimseyi, umursamıyorum. Bıraktım gençliği köşeye, yetişkinliği bıraktım, yaşlılığı, hayatı, yaşamayı bıraktım. Artık dört duvar arasında bir oda içinde mutluyum. Böyle bıraktım işte. Uğraştım, olmadı. Düşündüm, olmadı. Yaptım, tutmadı. Hayallerim bile kırılıp gittiler. Acı içindeyim şimdi, gidiyorum işte. Bitti, anla işte. Şimdi acı içindeyim, bitti, anla.

©kadir15İçimden gelen şiir, içimden gelen söz. Eskisi gibi yazmıyorum artık, boş verdim hayata, umursamıyorum artık. Sensizlikten sonra yalnızım, artık susuyorum, işte sessizim. Eskisi gibi yazmıyorum artık, içimden yazmak gelmiyor, bir söz dökülmüyor dilimden. Bir şiir yazmıyor kalem, bir kitap yazmıyor elim, bir roman. Eski şiirlerim yok artık, eski ben yok. Boş verdim hayata, umursamıyorum, kimse umursamıyorum insanlığı. Hayal kırıklığımı, yalnızlığımı, suskunluğumu, karanlık gecelerimi hatırlamıyorum artık. Geçmişi, yüzümdeki o hüzünü unuttum. Her şeyi acı içinde sessiz, suskun. Unut artık beni, ben unuttum. Acı içinde kaldım, boş verdim hayata, umursamıyorum artık. Bıraktım her şeyi, neye uğraştıysam bela oldu, uğraşmadım, peşimden geldi. Anla işte, bitti, gidiyorum.

©kadir15Bir şey yapasım yok, işte yaşayasım yok. Ne bir kitap yazasım var, ne şiir, ne de bir söz söyleyesim var. Dilimden ne şiir dökülür, ne bir söz. Kalemimle bir şiir, ne söz yazar, ne bir kitap, ne de bir roman yazar. Derdime sor beni, çaresizliğime, isteksizliğime, suskunluğuma sor beni. Sormasan daha iyi, sormana asıldım diye. İyiyim işte, yalan dedim hepinize. Kötü desem, işte anlayacakmış gibi dinlemez ki. İşte dertlerime sor beni. Derdimi derdimi anlatsam, arkamdan vurur dostum desen, hep yok olur. Sor beni, derdimi, satırlara sığmayan şiirlerime, sözlerime, yazdığım ama pek başarılı olmadığım kitaplarıma sor derdime. Sor beni, derdimi.

©kadir15Okumaya üşendiğin uzun şiir "Hatırla Beni" sor derdimi, sensizliği sor bana, derdimi sor, sensizliği sor. İstemiyorum işte, oturmak, kalkmak, çalışmak, belki de yaşamak istemiyorum. Nasılsın diye sorma, iyiyim işte, kötüyüm desek anlayacakmış gibi, anlamayacaksın işte. Derdimi söylesem arkamdan bir dost yok zaten, hemen arkamdan vurursun. Destan gibi şiir "Hatırla Beni" okuduktan sonra, üzüldüğün, okumaya üşendiğin o şiiri hatırla. Hatırla Beni.

©kadir15Dostluklar ve sıkı arkadaşlıklar10 yılda kurulan bir günde bozulur

©kadir15