Birisi kabuk tutmuş yaralarımızı okşamaya başladığında, cırt diye açılıveriyor ve kanamaya başlıyor yeniden oluk oluk. Birine teslim olduğumuzda ve içimizi döktüğümüz de bedenimiz ve ruhumuz kan içinde kalıyor. O yüzden değil mi içinizi tutmalarımız, birine teslim olmaktan korkmalarımız, ortalıkta gergin ve tedirgin dolanmalarımız? "Anlatsam mı, anlatmasam mı ? "kararsızlığımız." Bu sevgi beni acıtır mı?" kuşkularımız.
"Hiçbir yere gidecek değiliz. Burada çocuk sahibi olduk, o yüzden burada kalacağız." "Ama daha hiç ölen olmadı. İnsanın oturduğu toprakların altında ölüleri yoksa, o adam o toprağın insanı değildir."