Fahim Bey ve Biz

Okumaktan büyük zevk aldığım, bana çok şey kattığına inandığım ve ileride tekrar tekrar okuyacağım kitaplardan birisi oldu. Kitap hikaye, roman ve deneme karışımı bir eser diyebilirim fakat roman olarak kabul edilmekte. Olaylar Fahim Bey'in arkadaşının oğlunun dilinden anlatılıyor. Fahim Bey'in ölümüden başlayıp onun çocukluk, gençlik ve ihtiyarlık dönemlerine geri dönüşler yapılarak yine ölümüne doğru yol alınıyor.

Fahim Bey ve Biz Türk edebiyatının oblomov'u olarak kabul edilmiş. Oblomov'uda okuyan birisi olarak bu görüşe çokta katılmadığımı belirtmek isterim. Bazı benzerlikler var tabi, Fahim Bey'de hayal perest birisi, tabiri caizse yarınlarda yaşayan, hayallerin gölgesinde kendisini tatmin eden, herkes tarafından farkļı farklı algılanan birisi. Kitabı okurken önce çocukluğumda izlediğim çizgi filmlerden "Alice harikalar diyarında" yı hatırladım sonrada Kemal Sunal ve Fatma Girik'in başrollerini paylaştıkları "Japon İşi" filmini çağrışım yaptırdı.

Kitap 1941 de yayımlanmasına rağmen okurken yanınızda sözlük bulunması elzem. Aldülhak şinasinin kalemine hayran kaldım, şiirsel bir dile sahip. Okurken zevk alıyor insan. "Bu adam ne yazsa okunur" dedirtiyor insana.

Son kısımları özellikle etkiliyor insanı. Hayata, ölüme, gerçeklere, hayallere, doğrulara, yanlışlara ve daha bir çok konuya dair sorgulamalar yaptırıyor. Ihtiyarlık, hayattan farkında olmadan yavaş yavaş kopuş ve ölümden sonra arkamızda bıraktıklarımızla ilgili deneme tarzı yazılan kısmı daha çok sevdim diyebilirim.