Çavdar Tarlasında Çocuklar

Roman, 16 yaşındaki Holden Caulfield’ın gözünden anlatılır. Holden, okuldan atılmak üzere olduğu için evine dönmeden önce New York’ta birkaç gün geçirir. Bu süre boyunca şehirdeki insanları gözlemler, kendini ve dünyayı sorgular.

Holden’in içsel çatışmaları ve dünyaya karşı yabancılaşması, romanın ana fikrini oluşturur. O sahte yapay olarak gördüğü yetişkin dünyasına karşı çocukların masumiyetini koruma arzusundadır. Bu istek, romanın başlığına da yansır “Çavdar Tarlasında Çocuklar” metaforu, çocukların masumiyetini korumaya çalışan bir bekçiyi simgeler.

Çavdar Tarlasında Çocuklar”, ergenlik bunalımı, toplum eleştirisi ve insan psikolojisinin inceliklerini işlemiş. Kitap, özellikle genç okuyucular için kimlik, büyüme ve masumiyet kavramlarını sorgulatan klasik bir eser niteliğinde.

Bir gencin bakış açısından yazılmış. Aslına bakılırsa yaşadıklarını ve hissettiklerini doğrudan aktarıyor karakter. Anlatım ne kadar absürt olursa o kadar çok ilgimi çekti. Özellikle bir kısımda elini ceketinin içine atıp sanki yarasını tutuyormuş gibi davranması. Bunu yaparken de hayali yarasının acısını kimseye belli etmemeye çalışması baktığınızda oldukça mantıksız ve tuhaf.
Duygudan duyguya atlaması ve çocuksu hayal gücünü sonuna kadar kullanması çoğu yetişkini sıkacak bir durum sanırım. Yine de sürekli belirli bir mantığa dayalı klasik yazım metotlarından sıkılmış olanlar için güzel bir kaçış olabilir bu eser.
İçinde bir düzen aramadan sadece okur ve sempati duymaya çalışırsanız çok eğlenceli gelecektir çocuğun dünyası. Hem eğlenceli hem de oldukça kasvetli. Çünkü direkt olarak hayatta bizi tedirgin eden noktalara değinmiyor ve ders vermeye çalışmıyor olsa bile, onun anılarını okurken siz empati yapıyor ve ister istemez can sıkıcı noktaları da yakalıyorsunuz.

"Ah nerede o günler, gerçekten öldüğüm zaman, şöyle aklı başında biri çıkıp beni denize filan atıverse, ne iyi olurdu. Ne yaparlarsa yapsınlar da, beni lanet bir mezara tıkmasınlar. Pazar günleri millet gelip karnınızın üstüne bir sürü çiçek filan koyacak, daha bir sürü zırvalık. Öldükten sonra çiçeği kim ne yapsın? Yani..."