Tarık Tufan İncelemeleri

✒️" Biri beni anlasın, biri beni gerçekten anlasın; yıllardır kaybolduğum o köhnemiş, toz toprak içindeki, yıkılmaya yüz tutmuş metruk binadan çıkayım. Gökyüzünü göreyim." Tarık Tufan

✒️ Bu bir gitmek hikayesidir. Hani birçoğumuz ister de gidemez çoğu zaman, gidemez ama o gidiş çoktan başlamıştır. Kaldığı da kendi değildir artık insanın.

✒️ Birbirine hiç de benzemeyen iki insan ; İshak ve Jülide. Bambaşka iki kader gitmek tutkusunun içinde birleşiverir.
"Hemen o anda gitmek, hem de hiç kimseyle vedalaşmadan."

✒️ İshak mıydı Jülide 'yi bu tutkunun içine çeken , yoksa Jülide dünden hazır mıydı? Bir yaz günü çıkıp gittiler.

✒️ Belli ki yaraları ile yüzleşmeleri için bu yolculuğa çıkmaları gerekiyordu. Kim bilir ne kadar çok insan var gidemeyen ve kalamayan. Birbirlerini anladılar susarken. İshak babasının cenazesi ile onu çocukluğunda bırakıp gittiği anı temize çekti. Onu evinde barındırmayan üvey anneyi affetti belki de. Belki de yaraların ilk açıldığı yere gitmesi gerekiyordu. Yoldaşı da yaraliydi. Dünyasının kararmasına çok az kalmışken bir insanın yollarının aydınlanmasında yanı başında olmak istedi.

✒️ Son yıllarda insan psikolojisine bu kadar hakim, anlatılmayanları anlatabilen, sözcüklere dökebilen ve okuyanın uzun zaman unutamayacağı karakterler oluşturabilen, bunun yanında kurgunun içine birçok edebi cümle, şiirsel satırlar bırakabilen bir yazar daha bilmiyorum.

✒️ Tüm kitaplarını okumak istiyorum.🤍
Kıymetli @tarik_tufan mürekkebiniz hiç bitmesin. 📕

@profil_kitap #kitaptavsiye #neokumalı #booklover #edebisözler #kitapalıntısı #kitapsever #tariktufan #düşerken #şanzelizedüğünsalonu #geceaçançiçekler Tarık Tufan

"Her zamanki gibi, kalemine aşık olduğum Tarık Tufan bu eserinde de beni hayal kırıklığına uğratmadı.
"Aşklara Yer Yok", bizi yazarın kendine has melankolik ve hüzünlü atmosferine çekiyor. Kitabın ana karakteri, depresif ve içe dönük halleriyle, okuyucuyu İstanbul'un arka mahallelerinden alıp doğrudan kendi derin ve karmaşık iç dünyasına davet ediyor.
Tufan'ın o kendine özgü, lirik dili sayesinde, şehirle karakterin duygusal durumu arasındaki bağı hissediyor.Aşkın imkânı ve imkânsızlığı üzerine kurulan; modern hayatın yarattığı iç karmaşayı ve duygusal ağırlığı derinden hissettiren, okuyucunun ruhuna işleyen çarpıcı bir kitap."

"Beli bükülmüş yaşlı bir kadın gibi öne eğilen uğursuz konak,.." (syf:50)

Kitapta ne zaman konaktan bahsedilse kötü kalpli, çirkin bir cadının konağın her odasına süzülmüş hali canlandı gözümde, konuşmadan varlığıyla orada olan ve tüm vazifesi mutsuzluk yaymak olan bir cadı.

Osmanlı son dönemiyle günümüz arasında geçen kitap iki ana karakter Derviş Ali ve Halide'nin anlatımıyla ilerliyor. Dağılan bir ailenin mutsuzluğuna, dört kardeşin nasıl birbirinden koptuğuna ve yıllar sonra içlerinde biriktirdiklerini dile dökerek yüzleşmelerine tanıklık ediyoruz ve büyük aile sırrına. Ayrıca gerçekte yaşamış saray ressamı olan ve "Türk ressamı" olarak da tanınmış Fausto Zonaro da karşımıza çıkıyor. Ressamın kitapta üzerinde çalıştığı zikreden dervişleri resmettiği tablosunun ( Rufai Dervişleri Tablosu) yanı sıra İstanbul'un Fethi tablosuna çok aşinayız.

Merakla okudum ve son bölümde kitabın Halide'nin kardeşlerinden Nihal tarafından yazılması gayet güzeldi. Ama en güzeli Derviş Ali ve Halide'nin zamandan bağımsız olarak buluşup huzura ermeleri..

Kitaptan bazı alıntılar:
--; bir gün cesaretle hayatını değiştirebilme hayali kursa da kişisel mutluluğunu ucuz numaralarla güvence altına almanın zavallılığı ölene dek devam eder.(syf:182)

--İnsanları endişelendiren, üzüntüye boğan günahkâr olmaları değil, başkalarının kendilerinden daha iyi, daha masum olma ihtimaliydi; şehrin kötülerle dolu olduğunu düşünmek onları rahatlatıyor, teselli veriyordu.(syf:10)