John Verdon

Kitabın Adı: Aklından Bir Sayı Tut
Yazarı : John Verdon
Yayınevi : @koridoryayinlari
Türü: Roman ( Polisiye )
Basım Yılı: 2011
Sayfa Sayısı: 477 Sayfa

Düşünceler: Dave Gurney uzun yıllar cinayet davalarını çözmüş mesleğinde efsane sayılan bir dedektif iken emekli olmaya karar verir. Eşi Madeleine ile birlikte Newyork Şehri 'nin kırsal bir bölgesinde ev alan Dave huzurlu bir yaşam sürmek istemektedir.

Üniversiteden eski bir arkadaşı Mark Melery 'den bir mesaj alan Dave garip bir mesajla başlayan olayların içine girer.

Önceleri rahatsız edici şiirler olan bu mesajlar sonraları yaşam tehdidine kadar varır. Dave arkadaşına polise gitmesini söyler ama arkadaşı öldürülünce O 'da soruşturmanın içine girer.

Basit bir cinayet olarak başlayan soruşturma daha sonra seri katil kovalamacasına döner. Ve olaylar Dave 'in hayatının da tehlikeye düştüğü bir hal alır.

Sonunu yazmayacağım tabi. Ama Kitabın sonuna kadar katili merak ediyor ,büyük oranda ters köşe oluyorsunuz.

Akıcı, heyecan veren , adrenalini bir an olsun azaltmayan bir romandı bu. Neredeyse sadece bir günde okudum.

Yöneticilik yapan John Verdon 'un ilk kitabı olan bu eser oldukça başarılı idi. Kendisi de tıpkı kitaptaki olayların geçtiği yerdeki bir kır evinde yaşayan yazarın bu eserini özellikle türünün ilgililerine tavsiye ediyorum

Dave Gurney serisinin yedinci ve son kitabıydı. Özellikle göze çarpan nokta, kitapların sürekli kendini tekrar etmesiydi. Yani birinci kitaptan da başlasanız yedincisinden de başlasanız pek bir şey değişmiyor. Sıralı okumayanlar da rahatlıkla anlayabiliyor konuyu. Çünkü her kitabında aynı cümleyi birkaç kere okuyorsunuz ve bu cümleler karakterlerin sürekli hatırlatılmak istenen özelliklerini vurguluyor.

Bu kitabında da öncekiyle benzer şekilde tasarlanmış bir gizem söz konusuydu. Okurken uyukluyordum. Güzel ve detayları da mantığa dayalı ama okuyucuyu uyarmayan, dikkatini çekmeyen bir yazım tarzı var bana kalırsa. Gizem ve ters köşeler bile çok yüzeysel kalıyor. Heyecan verici bir anlatım ya da kurguda değişiklik yok. Yavan bir kurguyla ekstrem bir his yakalayamadan okuyup bitiriyorsunuz.

Dave Gurney serisinin altıncı kitabı. Yine ters köşelerle dolu, gizemlerin yavaş yavaş çözüldüğü bir kurgu yazmış John Verdon.

Bu kitabında, öncekilerde olduğu gibi Dave'in aile yaşamına çok dikkat çekilmemiş. Daha çok cinayetler üzerinde durulmuş. Yanlış ipuçlarını takip etmek ve sil baştan soruşturma yapmak zorunda kalsa da Dave'in karakteri yine aynı istikrarda kendini gösteriyor. Birilerine yardım etmek veya adaleti sağlamaktan çok, oyundaki bir gizemi çözer gibi suçun nedenlerine ulaşıyor. Benim dikkatimi çeken nokta ise bunu yaparken pek de eğlenmiyor olması. Sanki uzak durmak ister gibi bir hali var dedektifin. Bu da hırslı ve sürekli yeni ipucu peşinde koşan, olağan bir suç romanından daha ilgi çekici yapıyor bu yedi kitaplık seriyi.

Okurları için John Verdon kitapları gizemin içinde gelişir ancak hem gizem üzerine yazan hem de sizi pek şaşırtmayan başka çok az yazar görebilirsiniz. Bunu kötü anlamda demiyorum elbette. Mantığa ve gerçekliğe uygun şekilde tasarlıyor tüm ters köşeleri bile, öyle ki siz de şaşırmak yerine hayranlıkla takip ediyorsunuz gelişmeleri.

Ayrıca sadece katillerle ilgili kurguları değil, ana karakter olan Dave'in ve karısının hayatındaki gelişmeleri de okuyorsunuz. Sanki esas olay cinayet değilmiş, kitabın türü polisiye değilmiş de Dave Gurney'nin hayatıymış gibi bir teması var kitapların. Cinayetlerin ve diğer olayların bu çift üzerindeki etkileri ve onları ne yöne götürdüğü daha çok ön plana çıkıyor özellikle bu kitabında.

Aile servetine tek başına mirasçı olabilmek için kardeşini öldürmeye karar veren Carl, tuttuğu tetikçi tarafından öldürülür. Karma gibi bir durum söz konusu kitap boyunca.

Esas olayın yanı sıra, Gurney ailesinin hayatının sakin tasviri kitabı çok akıcı yapmış. Eksik olan tek nokta, daha doğrusu yetersiz olan kısım katilin derinliğinin olmamasıydı bana göre.

Bir katil var, amacı az çok belli ama bu amacı siz varsayımlar üzerine çıkarabiliyorsunuz. Açık bir anlatım yok bu konuda. Katili öldürmeye iten tam olarak nedir, nasıl bir düşünce yapısı var, gölgede bırakılmış.