biraczadam

duyulan, bir yüreğin bahar ezgileridir
kar suyunda eriyor gecenin gülüşleri
hayal neden kaçıyor güneşin gözlerinden
belki de bir doğuşun başlangıcıdır zaman
uzatıp kollarını dağların sînesine
koparır en zehirli kalbin dikenlerini
şimdi ne çöl kalmıştır içimizde, ne serap
ıtır kokmalı artık bu tepede ıstırap