Mehmet dayının kitabı

Ahmet, sabah uyandığında annesinin sesiyle güne başlamıştı. "Mehmet dayıdan borcumuzu al da gel," demişti annesi. Ahmet, Mehmet dayının evine doğru yola çıkarken, kafasında düşüncelerle doluydu. Yolda yürürken telefonunu çıkarıp şiir yazmaya başladı. Zamanın nasıl geçtiğini fark etmedi ve birden kendini Mehmet dayının evinin önünde buldu.

Mehmet dayı, Ahmet’i görünce "Ne yapıyorsun burada?" diye sordu. Ahmet, annesinin borcunu istemeye geldiğini söyledi. Mehmet dayı, "İçeri gel, vereyim," dedi. İçeri girdiğinde, masanın üzerinde bir defter dikkatini çekti. Merakla defteri açtı ve Mehmet dayının yazdığı şiirleri okumaya başladı. Şiirler, yalnızlık, dostluk ve kaybedilen hayaller üzerineydi. Ahmet, bu derin duygularla dolu yazıları okuyarak zamanın nasıl geçtiğini unuttu.

Mehmet dayı içeri döndüğünde, Ahmet ona bu şiirlerin kendisine ait olup olmadığını sordu. "Evet, yeğenim," dedi Mehmet dayı. "Bir zamanlar bir kitap çıkarma hayalim vardı ama şimdi ailemi geçindirmekle meşgulüm." Ahmet, "Gel, birlikte kitap çıkaralım," dedi ama Mehmet dayı, annesinin ekonomik durumunun buna izin vermeyeceğini söyledi.

Bir hafta sonra tekrar Mehmet dayının evine gitti. Yine borç istemeye gelmişti ama bu sefer, Mehmet dayının yazdığı yeni şiirleri merak ediyordu. İçeri girdiğinde, yine defteri eline aldı ve okumaya başladı. Şiirler, acılar ve kayıplar üzerineydi. Okuduktan sonra Mehmet dayı, borcunu uzattı ve Ahmet evine döndü.

İki ay sonra Mehmet dayının vefat haberi geldi. Ahmet, onun yazdığı şiirleri bir kitap haline getirmek istedi ama ailesi ona destek vermedi. "Saçmalama, 200 sayfalık deftere ne yazacaksın?" dediler. Ama Ahmet, inatla devam etti. Üniversiteyi bitirmişti ama iş bulamamıştı. Sonunda kredi çekip Mehmet dayının hayallerini gerçekleştirmek için kitabı çıkardı. Kitap çok sevildi ama borçları da birikti.

Bir gece sokakta yattığında, bir gürültüyle uyandı. Yattığı yer çökmüş, her şey yıkılmıştı. Ahmet, o gece hayatını kaybetti. Ancak onun, Mehmet dayının hayallerini yaşatması, herkesin kalbinde bir iz bıraktı. Giden gitmişti ama hatıraları ve yazdığı şiirler, yaşamaya devam edecekti.Gün oldu, gece oldu, zaman geçip gitti,
Hayaller sustu, umutlar bir bir bitti.
Sabahın ışığı, karanlığı yırtarken,
Gözlerimde biriken yaşlar, dertlerimle tartarken.

Günler, yıllar, haftalar, belki hiç yoktu,
Güvenilir dost yoktu, ya da çoktu, ama bize yoktu.
Sırtımızdan vuranlar, dostluk kisvesinde,
Çıkar peşinde koşanlar, kayboldu gidişinde.

Sorular soran yoktu, yalnızlık sarmıştı dört bir yanımı,
Çıkarsız dostluk ararken, bulamadım bir yanımı.
Güvenilir dost yoktu, kaybolmuştu her şey,
Günüm gün oldu, dertli, açı dolu, içimde bir hey.

Bugün de doldu, gece oldu, karanlık çöktü,
Sabah oldu, suskunluk, içimdeki dertlerle söktü.
Gün olduğu, gece oldu, yalnızlık beni buldu,
Karamsarlık konuştu, umudum ormandı, yaktılar, gittiler.

Hayallerim bendeydi, aldılar, gittiler,
Umutlarım bendeydi, yaktılar, gittiler.
Bir zamanlar parlayan yıldızlar, şimdi sönmüş,
Karanlık gökyüzümde, kaybolmuş, unutulmuş.

Dostluk, bir zamanlar, en güzel melodiydi,
Şimdi yankılanan sessizlik, içimdeki en derin acıydı.
Güven, bir zamanlar, en sağlam köprüydü,
Şimdi yıkık dökük, kalbimdeki en büyük yük.

Gün oldu, gece oldu, zaman geçip gitti,
Hayaller sustu, umutlar bir bir bitti.
Ama belki bir gün, yeniden doğar güneş,
Karanlıklar aydınlanır, içimdeki dertler geçer.

Güvenilir dostlar bulurum, belki bir gün,
Sırtımdan vuranlar kaybolur, belki bir gün.
Umudum yeşerir, karanlıklar dağılır,
Gün olur, gece olur, ama ben yine varım. Gün oldu, gece oldu, bugün de oldu,
Hayaller sustu, kalp kırık, ruh doldu.
Sabahın ışığı, karanlığı yırtarken,
Günler, yıllar, haftalar, belki de hiç yoktu.

Güvenilir dost yoktu, belki de çoktu,
Ama bize yoktu, yalnızlık soktu.
Sırtımızdan vuran, dostluk kisvesiyle,
Çıkarıyla çalışan, gülümseyen yüzlerde.

Soran yoktu, dertlerimizi kimse bilmezdi,
Çıkarsızı yoktu, kalp kırıkları gizli,
Dostluk buldu, çıkar varsa çoktu,
O da yoksa, yalnızlıkta kayboldu.

Güvenilir dost yoktu, yalnızlık sarmaladı,
Her köşede bir hayal, her sokakta bir yara.
Gözlerimdeki buğulu su,
Bir zamanlar umut doluydu, şimdi karanlık bir kuyu.

Gün oldu, gece oldu, ama içimdeki boşluk,
Dostluk arayışım, bir labirentte kaybolmuş.
Her gülüşte bir hüzün, her bakışta bir yalan,
Güven ararken, düşlerimden uzak, yalnız kalan.

Belki de dostluk, bir hayalden ibaret,
Çıkar peşinde koşanların dünyasında,
Gerçek dostluk, kalp ile kalp arasında,
Bir köprü kurmak, ama kimse geçmezse, neye yarar?

Gün oldu, gece oldu, ama ben yine de umut,
Bir gün bulurum belki, güvenilir bir dost.
Hayallerim sustu, ama kalbim hâlâ atar,
Yalnızlık içinde bile, sevgi arar.

Güvenilir dost yoktu, ama ben yine de,
Kendime bir dost oldum, içimdeki sese.
Hayallerim belki sustu, ama ben yine de,
Yeniden doğarım, her sabah bir güneş gibi.

Gün oldu, gece oldu, bugün de oldu,
Yalnızlık içinde bile, sevgi buldu.
Güvenilir dost yoktu, ama ben yine de,
Kendime bir dost oldum, içimdeki sese. gün oldu gece oldu bugün de oldu Hayaller sustu Bugün sabah oldu günler yıllar haftalar belki hiç yoktu güvenilir dost yoktu ya da çoktu ama bize yoktu sırtımızdan vuran çoktu soran yoktu çıkarıyla çalışan çoktu çıkarsızı yoktu dostluk buldu çıkar varsa çoktu o da yoksa yoktu güvenilir dost yoktuGünüm gün oldu, dertli, açı dolu gün oldu. Bugün de doldu, gece oldu. Sabah oldu, suskunluk duruldu. Gün olduğu, gece oldu, yalnızlık beni buldu. Karamsarlık konuştu, umudum ormandı, yaktılar, gittiler. Hayallerim bendeydi, aldılar, gittiler. Umutlarım bendeydi, yaktılar, gittiler.Derdim dert oldu, geçmiş beni buldu. Hatıralar vurdu, ah o anılar! Acılar hayat geçti bir şekilde, zaman gitti bu şekilde. Bugün de oldu, gece oldu, sabah oldu, yıl doldu. Her gün aynı oldu, umutlar soldu. Hayaller yok oldu, acılar duruldu. Gündoğdu, sabah oldu, o da oldu, akşam oldu, akşam da oldu, gece oldu. Her gün aynı oldu, dert oldu, suskun oldu.Derdim dert oldu, bugün doldu. Gece oldu, karanlık beni buldu. Acılar beni buldu, umutlar seni buldu. Yangınlar beni buldu, kor ateşler buldu beni. Güller seni buldu, zaman oldu. Gündoğdu, gece oldu, sabah oldu. Bir yıl, bir ay, bir gün daha doldu. Gün doldu, gece oldu, her gün hep oldu. Sensizlik beni vurdu.Derdim dert oldu, şiirim sığmadı satıra. Geceler beni buldu, yalnızlık seni buldu. Karamsarlık beni buldu, suskunluk hepimizi buldu. Sensizlik buldu beni, vurdu. Umutlar soldu, geceler doldu, bugün de sabah oldu. Yalnızlık buldu beni, gece yuttu beni. Sensizlik vurdu beni.