Kara köpek

Kara Köpek'in Son Efsanesi
Vazgeçmez Efendi ve Kıytırık Efendi, ellerinde eski püskü tahta teknelerle denize açılmaya niyetlendiler. Tekne suya batıyor, arka kısmı bir türlü dengede durmuyordu. Yine de büyük bir cesaretle "Denizin derinliklerine dalacağız!" diye bağırdılar. Sadece beş metre ilerleyebildiler ama kendilerini okyanusun ortasında sanıyorlardı. "Buralar gerçekten çok derinmiş ha!" diye haykırdı Vazgeçmez Efendi. Kıytırık Efendi de "Aynen, suyun dibini görüyorum sanki," diye yanıtladı. Beklendiği gibi, tekneleriyle birlikte denizin dibine gömüldüler. Kıyıdaki köylülerin "Gemi battı!" çığlıklarına, Kıytırık Efendi gururla "Hayır efendim, bu bizim en büyük gemimizdir!" diye haykırdı. Tekneleri birkaç ayda çürüyünce, yeni bir tekne alacak paraları da olmadığı için çaresizce evlerine döndüler.
Evde, tilkiler tarafından çalınan hayvanların ardından geriye kalan son tavuklar ve horozlarla idare ediyorlardı. Her akşam kümeslerine dadanan tilkilerden bıkmışlardı. Vazgeçmez Efendi, horozuna dönüp "Bıktım lan sizden, bir tilkiye karşı koruyamadınız!" diye bağırdı. Horozlar da "Bizden de o kadar!" diyerek tepindi.
Para kazanmak için horozlarını dövüştürmeye karar verdiler. Bu tehlikeli bir plandı. Kümeslerini koruyan, yıllarca dövüşlerde can görmüş ama artık yaşlı ve yorgun bir köpek vardı: Adana Kara Köpek. Bacağındaki eski yara onu yavaşlatsa da heybeti sayesinde tilkileri korkutuyordu.
Bir gece, 6 yaşındaki horozu dövüşe götürdüler. 3 yaşındaki horoz ve Kara Köpek ise orada değildi. Dövüşte horoz ağır yaralandı ve hayatını kaybetti. Kara Köpek, olayın vahametini uzaktan sezerek çaresizce üzüldü. Artık bu horoz da unutulup gidecekti.
Yaklaşık bir ay sonra 33 tavuk satıldı. Kara Köpek ne kadar havlasa da sahiplerini durduramadı. Sahipleri, yaşlı ve işe yaramaz gördükleri Kara Köpek'i sokağa terk etti. Peşlerinden koşsa da, artık yorgun bacakları ona ihanet etti ve yetişemedi. Her şey için çok geçti.
Kara Köpek çaresizce sokaklarda yaşamaya başladı. Bir gün, yıllar önce uyardığı horozun hayaleti karşısına çıktı. "Sonun ölüm olur, sokak olur demiştin," dedi hayalet, "Haklıymışsın, köpek kardeş. Ben hırsıma ve gençliğime yenik düştüm." Kara Köpek, yaşlı gözleriyle yanıt verdi: "Ben sana demiştim, sorun sokaklar olacak, aynı benim gibi."
Kara Köpek, siyah olmasının getirdiği uğursuzluk inancıyla kimse tarafından sevilmiyordu. Eski gücü yoktu ama hayatta kalmayı başarmıştı. Bir süre sonra bir eve sığındı. Yeni sahipleri ona yemek ve su verdi, bakımını yaptılar. O bakımla iki yıl daha yaşadı. Bu süre zarfında, Vazgeçmez ve Kıytırık Efendi hayatlarını kaybetmişti. Kara Köpek, onlara olan sadakatini göstermek için bir yıl boyunca mezarlarına gidip geldi.
Bir zamanlar savaşın efsanesi olan Kara Köpek, sadakatini son kez gösterdikten sonra huzur içinde hayata gözlerini yumdu. Orman sakinleri, kurtlar, çakallar ve tilkiler, yıllarca bölgesini savunan bu savaşçıya saygı duydu. Onu hatırladılar, mezarına uğradılar. Hiçbir horoz, tavuk veya insan onun gibi değildi. Kara Köpek, sert, acımasız, çevik ve zeki bir savaşçıydı. Ama artık yoktu; geriye sadece adı ve efsanesi kalmıştı.