Uğultulu Tepeler

Uğultulu Tepeler-Emily Bronte Yorum: Kapkara bulutlarla bezenmiş yağmurlu ve kasvetli bır günde bır yandan da suyla buluşan toprağın dayanılmaz kokusu hoşumuza gider ya işte bu kitap tam böyle bır kitap. Bir yandan kitabın gitgide kötüleşen ve hiç düzeltmeyecekmiş gibi duran atmosferiyle canımız sıkılırken bır yandanda merak edip onu bitirmek istiyoruz. Ama hacmi ve anlatım öğelerinin özgül ağırlığı nedeniyle bu pek kolay olmuyor. Öfkeli bir Insanın ne kadar kötü , ne kadar bencil , ne kadar aşağılık bır canlı olabileceğini anlatırken aynı zamanda aşk, entrika ve özümüzdeki saflık gibi duyguları da kıyasıya yaşatıyor bize. Genç karakterler birer birer ölüyor. Önlenemiyor bır türlü bu genç kayıplar. Ölümcül hastalıklar, insani ilişkiler ve roman karakterlerinin yazarın kendisi ile ne kadar bağlantılı olduğu bilinmez ama 29 yaşında bu ilk ve tek romanını yazan yazarın 30 yaşında tıpkı romanındaki karakterlerden birisi gibi ölmesi kötü bır tesadüf bana göre. Romanın sonunda büyük bır potansiyeli olan bır yazarın genç değil çok genç yaşta aramızdan ayrılmasına daha çok üzüldüm. Yıllar önce 'Jane Eyre' romanını okuduğum ve oldukça etkilendiğim Charletto Bronte 'nin de kız kardeşi olan yazarın bu etkili, akıcı, kasvetli, trajik ve dramatik romanını her kitap dostuna şiddetle tavsiye ediyorum

Roman, İngiltere’nin ıssız ve rüzgarlı kırsalında geçen iki ailenin,Earnshaw’lar ve Linton’ların çalkantılı hikayesini anlatır. Merkezde ise Heathcliff ve Catherine’in tutkulu ama bir o kadar da yıkıcı aşkı yer alır. Bu aşk, yalnızca iki kişiyi değil, kuşaklar boyu sürecek bir zinciri de peşinden sürükler. Heathcliff’in dışlanmışlığı ve intikam arzusu, onu bir anti kahramana dönüştürürken,Catherine’in kararsızlığı ve sosyal kaygıları, trajediyi körükler.

Bazı kitaplar vardır,bitirdiğinizde iç dünyanızda bir fırtına eser, sanki karakterlerin duyguları sizin kalbinize de uğrayıp geçmiştir. Uğultulu Tepeler tam olarak öyle bir roman.

Emily Brontë bu tek romanıyla bize sadece bir aşk hikayesi değil, derin bir öfke, tutku, intikam ve hırs öyküsü anlatıyor. Heathcliff ve Catherine… Belki de edebiyat tarihinin en çarpıcı, en sarsıcı ikilisi. Ne tam olarak sevilirler ne de nefret edilirler. Çünkü insana ait her duyguya dokunurlar.

Kitabın atmosferi sürekli bir gerginlik içinde,doğa bile karakterlerin ruh haliyle yarışıyor sanki. Rüzgar, sis, uğultular… Hepsi iç dünyayı dışa vuruyor. Bu yüzden roman hem gotik hem de psikolojik bir derinlik taşıyor. Bazı yerlerde ağır ilerlese de bu dilin, anlatımın bir parçası ve dönemin ruhunu yansıtıyor.

Uğultulu Tepeler, huzur değil, çalkantı arayanların romanı. Kırık kalplerin, bastırılmış öfkelerin ve geri dönülemeyen kararların hikayesi. Bittiğinde biraz yorgun ama bir o kadar da etkilenmiş hissediyorsunuz.

Eğer klasiklerden duygusal derinlik bekliyorsanız ve karakterlerin “iyi” ya da “kötü” değil, “insani” olduğu romanları seviyorsanız bu kitap size çok şey katabilir.

Emily Brontë öldükten sonra, kardeşi Charlotte tarafından tamamlanmış bir kitap. On dokuzuncu yüzyılda yazılmış olsa da dili sade ve akıcı. Fakat çarpık bir zihnin yazabileceği türde basit ve saçma bir kurguydu.

♤
Buradan sonrası spoiler içerir!

Tellioğulları ve seferoğulları gibi iki aile arasındaki düşmanlığın ve aşkın gelecek nesillerde de nasıl sürüp gittiğini anlatıyor.

Karakterler, başka hiçbir insan yokmuş gibi kuzenleriyle evleniyorlar. (Ki bu o zamanda normaldi muhtemelen.) Başka bir karakter kendi oğluna eziyet edip ölümüne sebep oluyor. Diğeri abisinin uyarılarına rağmen kendi oğluna eziyet etmekten çekinmeyecek karakterdeki bir adamla evleniyor. Herkes birbirinden nefret ediyor ve aynı zamanda seviyorlar. Tamamıyla toksik insanlar topluluğu nereden bakarsanız bakın. Her türlü kötülüğü görebilirsiniz. Bu nedenle zamanın Birleşmiş Krallığı'nda yaşamış iki aile hakkında biraz ön izlenim edinmeniz için iyi bir kurgu öyküsü. Tarihi kaynak niteliği taşımıyor ama biz, işin bu tarafını o zamanda yaşamış olan yazarın kaleminden anlıyoruz.