Artık öğrendiği bir şey vardı: Başkalarıyla paylaşılmayan zenginlikler insanı mahvediyordu.

“Dünyada, zamanın akışı içinde bazen önemli anlar vardır. Bu anlarda en uzak yıldıza kadar evrendeki her şey, yalnızca tek bir defaya özgü olmak üzere tek bir konum alır. Ne öncesinde ne de sonrasında bu konum bir daha asla meydana gelmez.”

İnsan gibi yaşamak için biraz bol zaman lazım. İnsan arada boş kalmalı.

Ama bazen öyle anlar olur ki hiçbir şeyin değeri kalmaz.

Çünkü artık her biri ait olduğu yere ulaşmıştı.
Bu yer, insanların yüreğiydi.

Şunu iyi bil Momo,
kötülerin de sırları vardır.

İnsan ne kadar yavaş hareket ederse
o kadar hızla ilerliyordu.

Bir tohumun toprağın altında uyuması gibi bir güneş dönencesi boyunca uyumalısın.

İnsanlar kendilerini korkutan şeylere
çok daha çabuk inanıyorlar.

İnsanlar ölümün ne olduğunu bilselerdi
ondan hiç korkmazlardı.