Dünyada iki tür insan vardır: yaşayanlar ve yaşayanları seyredip eleştirenler. Seyretmek ölümü, katılmak ise yaşamı simgeler.

“Olumsuz duyguların bastırılmasını zorunlu kılan bir ortamda yetişmiş olmak düşmanca eğilimlerin gelişmesine ve insanın kendisine yabancılaşmasına neden olur.”

...bir insanla ömür boyu birlikte yaşayıp bir türlü ona ulaşamamış olmak katlanılması güç bir durumdur.

Gerçek yalnızlık her insanı korkutur.

İnsan kendine değer verebildiği oranla başkalarına değer verebilir.

Başlangıçta çocuğun sorumluluğu yalnızca anneye aittir. Baba daha sonra bu etkileşime katılır ve çocuğun yaşamındaki önemi giderek artar.

Bazı Kızılderili kabilelerinde kadınlar, kocaları tarafından azarlandıklarında intihar ederlerdi.

Dünyada iki tür insan vardır: yaşayanlar ve yaşayanları seyredip eleştirenler..

Bir insanın kaygılarından kurtulabilmesi için tek yol, kendi varoluş sorumluluğunu üstlenebilmesidir..

Kendisine değer vermeyen insan başkalarının duygusal ihtiyaçlarını da algılayamaz.