Bavula Sığmayan

Ne büyük yalnızlıktı susmak! Anlatmalıydım birilerine, yoksa içimde biriken seslerde eriyecektim. Muhakkak anlatmam lazımdı, ama kime

...

Konuştuklarını anlamayanlar, belki sustuklarını dinlemeyi becerirdi...

...

“Kızım bu kasabanın en güzeli olacak, bir gören dönüp bir daha bakacak.”
“Aynada göreceğine değil, bahtının göstereceğine dua et.”

Zaman geçti deniyor ya hep. Kimse söylemiyor, geçiyor da nereye gidiyor Bu meret kaybolmuyor ki. Bir katil gibi dokunduğu her yerde izler bırakıyor. Benim ellerimde, yüzümde derin yarıklar açıyor...

Ne büyük yalnızlıktı susmak!

Sonra zaman geçmişti. Zaman hep geçer.

Bekleyen derviş muradına erermiş. Bir de şey var tabii, bekleyen derviş beklemekten gebermiş.

Yağmur yağıyor. Yıkamıyor hiçbir şeyi. Onun da alacağı olsun.

İnsan ruhu için en kahredici ceza görmezden gelinmekmiş. Kişi, her türlü işkenceye dayanabilirmiş de, yok sayılmaya, varlığının öteki tarafından tasdik edilip onaylanmamasına katlanamazmış.

Anlamayacaklar seni, sevmeyecekler.