Vedat Milor

“Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” lafı bizde çok eskidir. Sosyal sermayenin düşük olduğu kültürlerde bir bu laf, bir de gösteriş ve hava atma ihtiyacı öne çıkar.
Sosyal sermayenin , yüksek olduğu ülkelerde ise insanlar mahçup olmamak için çok dikkatli davranır, utanmak istemezler.

Dikkat edin, bizde insanlar bir yerde erkek erkeğe veya kadın kadına topladığında eşlerinden şikayet eden çoktur. Mutsuzdurlar.
Ama bunun önüne geçmek için bir de bir şey yapmazlar. Hem şikâyet etmeye hem de hiçbir şey yapmamaya devam ederler. Eylemlerindeki bu çelişkiyi de görmezler. Aslında yapabilecekleri bir şey vardır ama onu da yapmak istemez suçu başkalarının üzerine atarlar. “Çocuklar” derler meselâ; “çocuklarım olmasa çoktan boşanırdım,” ama dedikleri yanlıştır; Çünkü bu kadar mutsuz, bu kadar kavga edilen bir ailede büyümek çocuklara da kötü etkiliyordur. Bunu da çok görürüz.

Kızdığın zaman biraz bekleyeceksin, derdim. Hayaller böyle yıkılıyor, ilişkiler böyle bitiyor. Hele iyice bilenerek, yazarak hiç tepki vermeyeceksin, derdim. Çünkü insan yazarken canavarlaşabiliyor; çok güçlü, etkili ve kırıcı sözler yazabiliyor.