Ve sanırım ikimiz de bazen üzgün olabiliyoruz. Çünkü bir şeylerin eksik olduğunu hissediyoruz. Sen ve ben özgür olmak istiyoruz ama aynı zamanda yalnız kalmaktan korkuyoruz. Değil mi?
Oysa her şeyin bir şekli vardır. Karanlık, belki de hayatın bir anında kendinizi maskesiz gördüğünüzde hep olduğu gibi aslında hep kristal berraklığındadır.
Fakat dinle: evde yaşananlar evde kalır. İnsanların duvarımda ne asıl olduğunu, dua edip etmediğimi, ya da evli mi yoksa boşamış mı olduğumu bilmesini istemiyorum. Böyle şeyler yazman saygısızlık anlıyor musun?