“Figen Yaman Coşar’ın Evrendeki Son Hazine kitabı,
ilk başta normal bir macera gibi dursa da okudukça aslında çok daha derin bir şey anlattığını fark ediyorsun; karakterler evrende kaldığı söylenen son hazineyi ararken sürekli bir şeylerle mücadele ediyorlar ve onların yaşadığı her olay insana kendi hayatından parçalar hatırlatıyor, sanki hazineyi ararken onlar kadar sen de yoruluyorsun; ama kitabın ilerleyen sayfalarında anlıyorsun ki hazine dedikleri şey altın, taş ya da sihirli bir eşya değil, insanın kendi içinde sakladığı cesaret, umut, sevgi ve kendini tanıma gücü; hikâye bazen heyecanlı, bazen duygusal ama en güzel yanı, okurken kendi hayatını düşünmeni sağlaması, çünkü karakterlerin yaşadığı ikilemler, korkular ve seçimler 15 yaşındaki birinin bile ‘ben de böyle hissediyorum’ demesine neden oluyor; kitap bittiğinde ise hem maceraya doymuş oluyorsun hem de fark etmeden kendi içindeki ‘hazine’ fikrine kafa yormaya başlıyorsun.