Görüyorsun ki ağaçlar budandıkça güçlenir. İnsan da kırıldıkça Etraf sessiz olsa da, vicdan içeriden seslenir. Parmaklığa gerek yok, Kendine hapsoldukça.
İki tanıdık gibi durup bakışacağız, İki saniye karşı kaldırımlarda... Birer yabancı olduğumuzu anlayacağız Ve hiç durmamış gibi adımlayacağız, Eski duraklardan ve aşklardan geçtiğimiz gibi... Pervasız umarsız yola tutunup, Sermayesiz sevinçler arayacağız.