Turgenyev’in Babalar ve Oğullarını okurken kendimi iki çağ arasında sıkışmış karakterlerin iç çatışmalarına tanıklık ederken buldum. Bazarov’un radikal tavrı ilk başta bana itici gelse de, ilerledikçe onun da kırılgan bir yan taşıdığını fark ettim. Gelenek ile yenilik arasındaki gerilimin yalnızca karakterlere değil, benim kendi düşünüşüme de temas ettiğini hissettim. Roman, sakin bir Rus taşrası atmosferi içinde görünse de, aslında düşünsel bir meydan okuma sunuyor. Bitirdiğimde, değişimin kaçınılmazlığı ve kuşaklar arasındaki görünmez uçurum üzerinde yeniden düşündüm; Turgenyev’in hâlâ güncel kalan bu çatışmayı ne kadar incelikle işlediğine bir kez daha hayran kaldım. Keyifli okumalar.