Selamlar bende bağımlılık yapan Ahmet Ümit’in bir kitabını daha bitirdim. Kitap kahramanımız Şehsuvar Sami’nin Osmanlı’nın son yıllarında ittihak ve terakkiye katılmasıyla Cumhuriyetin ilk yılları arasında geçiyor. Aslında kitap bir mektuplar toplamı, Şehsuvar’ın büyük aşkı Ester’ yazdığı bir itiraf ve günah çıkarma çabası. Okuyanı etkisi altına alacak bir aşk ve tarih hikayesi.
Osmanlı’nın son dönemini okurken bu toprakların nasıl acılar çektiğini, ihanetleri, yoksulluğu, güce adammış iktidar sarhoşluğunu okuyorsunuz. Görüyoruz ki o günde olduğu gibi bu günde dünya siyasetinde değişen çok bir şey yok herkes kendi kişisel menfaati peşinde maalesef.
Kitapta başka dikkat çeken nokta cumhuriyet öncesi tarihi olaylara temas etmesi özellikle Sarıkamış’ta şehit düşen askerlerimizi okurken gözlerimin dolmasına engel olamadım. 31 mart vakası ve bab-ı ali baskını ve dönemin entrikaları yalın bir dille anlatılmış. Benim eksik gördüğüm nokta Çanakkale zaferi anlatılırken Mustafa Kemal Atatürk’e çok az değinilmesi oldu. Büyük zaferin mimarı olarak ondan daha çok bahsedilmeliydi kitabın gereksiz uzatılan bir kaç yeri yerine.
Diğer bir nokta gerek Osmanlı’nın son dönemi gerekse cumhuriyetin ilk yıllarında İstanbul’un muhteşem kültür alt yapısına ait hatıralardan bahsedilmesi o tarihlerde bile İstanbul’un operasıyla caz orkestralarıyla yaşayan bir kültür olduğu (bu günün aksine) gözler önüne seriliyor.
Kısacası ben kitabı beğendim okumanızı tavsiye ederim.
Kitapla kalın sağlıcakla kalın