Kitabın Adı : Od - Bir Yunus Romanı
Yazarı: İskender Pala
Yayınevi : @kapiyayinlari
Türü: Roman
Basım Yılı: 2012
Sayfa Sayısı: 359 Sayfa

Düşünceler:

Cennet cennet dedikleri
Bir kaç köşkle bir kaç huri
İsteyene ver onları
Bana seni gerek Seni

Bu dünyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun
Bizim için hayır dua
Kılanlara selam olsun

Bereketli Anadolu topraklarına neredeyse taş eksek meyve biter. Sadece bitki değil sonsuza kadar meyve veren insanda yetiştirdi bu kâdim topraklar. Nice gönül erleri ,Hak Aşıkları iman mayaladı güzel ülkemize.

Yunus 'da bunlardan biridir. İlahi aşkın üstadı Aşık Yunus. Namı diğer Yunus Emre. Tapduk Emre dergâhında ham giren pişerek çıkan Yunus.

İnsanlara sevmeyi , inanmayı , Allah 'a Ram olmayı öğreten Yunus ile ilgili nice kitaplar yazılmıştır. Lakin böyle güzeli yazılmış mıdır bilmiyorum.

İskender Pala Üstadım almış kalemi eline yine destan tadında bir kitap yazmış bizlere. Aşkı anlatmış , meşki anlatmış, Yunus 'u anlatmış.

Tarihsel gerçeklere sadık kalarak ,hatta bu konuda profesyonel yardım da alarak ,okuyarak ,araştırarak gül misali aşk kokan bir kitap yazmış.

Aşkı 'da anlatmış ama dönemin çalkantılı, bölünmüş, yer yer yıkılmış Anadolu'sunu da resmetmiş . O kadar ki okurken sanki görüyoruz Konya 'yı , Kayseri 'yi , Anadolu 'yu.

Konusu güzel, anlatımı akıcı ( birazda kalbimizi yakıcı) .Bir solukta okunuyor. Güzel bir etki bırakıyor bittiği için biraz buruk olsa da tadı

Alın okuyun. Daha ne bekliyorsunuz ? Neyi bekliyor sunuz ? Niye bekliyor sunuz ? Mutlaka okuyun ama mutlaka. Bitirince ne demek istediğimi anlayacaksınız hatta duymasam da teşekkür edeceksiniz

Od, İskender Pala'nın bir Yunus romanı.
Her kitabın bir anlamı ve yürekte bıraktığı bir izi olmalı. Bu kitap da benim için o iz bırakanlardandı. Okuyalı on beş yıl olmuş.

Hayatı keder içindedir Yunus Emre'nin. Sevdiklerini birer birer kaybeder. Sırtında öyle büyük bir yük vardır ki, onu Yunus Emre yapan da bu yükün altından kalkabilecek yüreğe ve imana sahip olmasından geçiyordur.

Hepimizin bir yolculuğu var. İşler biraz sarpa sarsa, biraz zorlansak dünyanın en dertli kulu biziz zannediyoruz. Oysa bizim yaşadıklarımız onlarınkinin yanında.... ne derler; devede kulak kalır.