İvan Ilyiç'in Ölümü-Tolstoy Yorum: 'Nasıl yaşamam gerektiğini anlamaya başladığımda, nasıl ölmekte olduğumu gördüm' der Leonardo da Vinci. Ölmek kötü bir şeydir. Ama yaşayamamak ölmekten daha kötüdür. Roman bir cenaze sahnesi ile başlıyor. Bizim buraların cenazelerine benziyor Hristiyan ritüelleri dışında. Evdeki cenaze bir kaç kişinin dışında kimsenin umrunda değildir aslında. Hatta ölünün yakınlarının bile. Bu sahneden sonra tabutta yatan Ivan Ilyiç'in hem kitabın hacmi olarak hemde yaş olarak fazla sürmeyen hayat hikayesi anlatılıyor. Kağıt üzerinde güzel bir yaşamı ve ailesi olsada Ivan aslında hiç mutlu değildir. Yakalandığı önceleri basit sandığı hastalık onu ölüme sürüklerken sadece maddi olarak değil manevi olarakta yokolduğunu düşünen Ilyiç' in maddi manevi acılarını kimse dindiremez. Camus' un 'Yabancı' romanındaki derin yalnızlık bu romanda da kendini gösteriyor. Bu romanda tek fark kalabalık aile içinde çekilen bir yalnızlık olması. Çok iç açıcı bir hikaye değil ama insanların vurdumduymazlığını , ikiyuzlülüğünü tokat gibi büyük bir ustalıkla anlatması bakımından okunması gereken bir eser diye düşünüyorum. Birde Tolstoy ne de olsa boş kitap olsa yine okunur. Kalın sağlıcakla. Bol kitaplı günler dilerim