Yazar, Samoa’lı bir kabile reisi olan Tuiavii’nin gözünden Batılı yaşam tarzını anlatır. Tuiavii, Avrupa’ya yaptığı yolculukta insanların paraya bağımlılığını, yapay mutluluk arayışını ve özgürlüklerini fark etmeden kaybedişini gözlemler.
Kitapta Tuiavii, kendi halkına “papaligi” diye adlandırdığı beyaz adamların yaşam biçimini, onları uyandırmak için aktarır. Batılıların sürekli bir şeylere sahip olmaya çalışmasını, zamanlarının büyük bir bölümünü çalışarak tüketmesini, doğadan uzaklaşmalarını ve görünmez toplumsal baskılara boyun eğmelerini eleştirir. Gördükleri karşısında hem şaşırır hem de üzülür.Kitap;İnsanların özgür görünse de para, iş ve sistem tarafından nasıl esir alındığını,zamanın peşinde koşarken yaşamın nasıl kaçırıldığını,sahip olmak uğruna mutlu olmanın unutulduğunu,
doğadan kopup yapay bir dünyanın içine sıkıştığımızı çarpıcı bir dille hatırlatıyor.

Gerçekten özgür müyüz, yoksa kurallar, beklentiler ve tüketim kültürü arasında sıkışıp giden birer gölgeye mi dönüştük? Okuduğum her satırda bu sorularla yüzleştim .Kısacık ama etkisi büyük bu kitap, okuyan herkese kendine dönüp bakma fırsatı sunuyor; bir çırpıda okunuyor ama zihinde uzun süre yer ediyor. Kendimizi silkelemek için dönem dönem okumaklık. Birde şu tarafı var herşeyi biliyoruz farkındayız da neyi değiştirebiliyoruz ?

“Bu kadar çok parayı ne yapacaksın ? diye soracak olsan, bu dünyada giyinmekten , açlığı ve susuzluğu bastırmaktan başka ne istersin ? desen , söyleyecek söz bulamaz , ya da “Daha çok para istiyorum , daha çok , daha çok , “der. Böylece sende paranın onu hasta ettiğini , bütün duyularını ele geçirdiğini anlarsın .”