“Beni Platonik Sev”, adeta ruhunuzu nazikçe okşayan bir melodi gibi başlıyor. İlker Bozdağ’ın dizelerinde, sevginin karşılıksız kırıntılarına sarılarak var olmanın ağırbaşlı ama umut dolu hissiyatını yakalıyorsunuz. Her şiir, sizi kendi iç dünyanızda kısa bir yolculuğa çıkarırken; yanına serpiştirilmiş denemeler, aşkın yalın hâllerini arı bir sadelikle yorumluyor. Kitabın görsel bütünlüğü de, sözcüklerle örülen bu duygusal atmosferi güçlendirerek okurda derin bir bağ kuruyor; her imge, bir duygu haritası çiziyor.
Okurken buluyorsunuz ki Bozdağ, platonik aşkı sadece bir tema değil, aynı zamanda insan ruhunun en hassas noktalarını keşfetme aracı olarak görüyor. İçinizdeki özlem, bazen nazik bir tebessüme, bazen de ince bir hüzne dönüşüyor; bu geçişler o denli ustaca kurgulanmış ki sayfaları çevirirken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz. Kitabı kapattığınızda geride sadece dizeler değil, kalbinizde titreşen bir hikâye kalıyor; platonik sevginin büyüsü, günler sonra dahi sizi yakalayarak ruhunuzda yankılanmaya devam ediyor.