Az Kalan Gölge

Az Kalan Gölge’nin Osman’ı önce doğduğu yerde du?şe kalka, sonra du?nya u?zerinde du?şe kalka yaşadı durdu. Durdu ama öyle durmak değil. Yaşamaya yemin etmiş gibi debelendi durdu. Okullar okudu, askere gitti, darbeler gördu? ve ru?yalar, du?nyaya baktı; hayatın yu?zu?ne. Okyanuslar aştı, parklarda yattı, yu?ru?du? hem de çok, biz de onunla beraber. Görmedi, etrafında pervaneler vardı. Sonra bir gu?n oturup kendine laf anlatmaya başladı Osman oğlu Osman; kendine laf dinletmeye. 
“Gönlu?n genişti senin, uçmak istedin, açmak istedin, kaçmak istedin.”