Kendini kötü sayan yahut sanan hiç kimsenin olmaması herkesin 'iyi' anlayışının farklı manalara geldiğinin mutlak deliliydi. Bu hesapla 'İyilerin peşinden gidin!' veya 'Daima en iyileri takip edin!' tarzındaki öğütler de anlamını yitiriyordu zira 'görecelik' denilen o 'saçma sapan' var olduğu sürece hiç kimse hiçbir hiçbir zaman 'iyi' den emin olamayacaktı.