Otizmli çocukların ebeveynleriyle görüştüğümde onlara her zaman şu tavsiyeyi veriyorum: Çocuğunuzu sakinleştirmek istiyorsanız, o an onun için orada olmalı, sevginizi sunmalı ve kucaklamalısınız.
Çoğu kişiye göre, bir nörobilimci olarak ben, çocuğuma diğer ebeveynlerden daha fazla yardım edebilirdim. Ama yanılıyorlardı. Kendimi onlardan daha aciz hissediyordum.
Sık sık anahtarlarınızı kaybettiğinizde en fazla alay konusu olabilirsiniz, ta ki bir gün evin yolunu unutma noktasına gelene kadar… İşte, bunlar ve bunlara benzeyen, gözle görülmeyen, fark edilmesi güç hastalıklar, bir bakıma en kötüleridir.