**Sahne 1: İstanbul’un Kalbi** *(Yavaş ve melankolik bir müzik eşliğinde İstanbul’un sabahı gösterilir. Kalabalık sokaklar, gürültü ve Mehmet’in yalnızlığı arasındaki kontrast vurgulanır. Mehmet, kalabalığın arasında sessizce yürür.)*
**Sahne 2: Aşkın Başlangıcı** *(Zeynep’in gülüşüyle sahne aydınlanır. Renkler canlılaşır. İkili bir parkta buluşur, göz göze gelirler. Zeynep’in enerjisi Mehmet’in karanlığını çalar.)*
**Sahne 3: Zaman ve Ayrılık** *(Zaman geçer. Zeynep’in enerjisi hayallerine koşarken, Mehmet’in yüzünde karamsar bir ifade belirir. Zeynep’in hastalığı başlar. Renkler solmaya başlar.)*
**Sahne 4: Hastane ve Veda** *(Mehmet, Zeynep’in yanına gidemez. Gözyaşları ve pişmanlık. Zeynep’in son anları. Zeynep’in gözleri son kez yanar ve kapanır. Mehmet’in kalbi küle döner.)*
**Sahne 5: Şiir ve Anı** *(Mehmet, Zeynep için şiir yazmaya başlar. Her kelime bir anı, bir his. İstanbul’un sokakları, Zeynep’in adıyla yankılanır.)*
**Sahne 6: Park ve Rüzgar** *(Mehmet, parkta çiçekler bırakır. Rüzgar estiğinde, Zeynep’in sesi gibi hisseder. Gözyaşları, ama bu kez biraz huzur da vardır.)*
**Sahne 7: Yeni Bir Yol** *(Mehmet, kitabını yazmaya karar verir. “Aşkın Külleri”. Zeynep’in anısı, başkalarına umut olmaya başlar.)*
**Sahne 8: Son Gün** *(Mehmet, bir sabah uyanamaz. Deprem gelir. İstanbul yıkılır. Mehmet enkaz altında kalır. Gökyüzü kararır.)*
**Final Sahnesi: Küllerden Işık** *(Zeynep’in gülüşü bir kez daha belirir. Mehmet’in küllerinden bir ışık yükselir. Kitap rüzgarda açılır. “Aşkın Külleri” başlığı belirir. Aşk, külden yeniden doğar.)*