serenayözkan

Ey Ki Sonsuz Gözlerin!
Bağırıma batar fuad, boş çerçevede gözüm
Yarı yanar mum gördüğünde kendini
Niçin karanlık bir ana tanrıyı kovar?
Denizde çiçek açmaz
Unuttuğun yerde sessiz...
Kaldırımlarda sedan
Dudaklarım sessiz...
Bağırıma batar fuad, boş çerçevede gözüm
Yalnız senin gözlerindir ki ey sonsuz!
Kaldırımlar da sessiz sensiz...
Denizde açar çiçeği
İncecikten bir ümit.
(Serenay Özkan & Viata) (2019 Kasım) Serenay Özkan

Hilal kadar siyah bir gecede
Her şey seni hatırlatıyor bana
Ay...
Gökyüzü...
Güneş...
Kum...
Hilal kadar siyah bir gecede
Siyah bir şal
Kara bir gece
Kuşlar
Ağaçlardan dökülen yapraklar
Hilal kadar siyah bir gecede
Her şey seni hatırlatıyor bana
Bulutlar
Ateş
Toprak
Yıldızlar...
(Serenay Özkan& Viata) (2019 Kasım)
Serenay Özkan

Vurgulanan Denizin Şiddeti
Gece zehir yeşili,puslu karanlığı ufukta
Dolu bir rüzgâr geliyor kanadı kızıl
Aşk esiyorum gelsenize ehâlî! diyor
Yahut bilmiyor gülüm
İçimde bir denizin şiddeti güz yağmurlarını bırakıyor
Şimdi gelirim de nasıl takacaksın kanadı?
Yağmurda kuşlar uçamaz ki.
(Serenay Özkan)
Serenay Özkan

Ay!
Ay çok saf, parlak ve yalancı
Parlaklığı çalıyor kan kırmızısına
Kara gecede
Pencerede beyaz tüy
Derinlere batmış taştan kalp
Çivilerle dolu bir zeminde
Kalbim uçmak isteyen bir kuş kanatları olmayan
Ölmek istiyor ama biz ölmek için fazla ölüyüz!
(Serenay Özkan, Viata)
Serenay Özkan

Yıldızım A'zel
Gökyüzünde binbir yıldız
Ta orada bir parlaklık
Dedim ki:"A'zel..."
Gece edebi özler
Bir yağmur
İplik,iplik
Sokaklarda geceleyin
A'zelimdi dedi:
"Gidiyor musun ay ışığı?
Bir yıldız daha kaydı..."
Tül çekilmiş idi geceye ipekten
Gözleri idi şişti
Yağmurdur hiddetlendi
Dedim o vakit:
"A'zel...
Ah,benim mehtap bile çıkmayan gecelerimde a'zel...
Olabilirsin atmış güllerimi
Olabilirsin çalmış senelerimi
Olabilirsin atmış kirli, yıkmış
Olabilirsin sarmış;sarmalamış bedenimi
Yahut sensin karanlığın aydınlık meleği...
(Serenay Özkan)
Serenay Özkan

Yanıp Yıkılmadan Gökyüzü

Sen hiç bilir misin
Gökyüzüne baktığında
Kara umut görmeyi
Yanmayı her geceleyin
Peki niçin yanmalı?
Sevgiden, mutsuzluktan hüzünden
Belki de biz
Ve yanıp yıkılmadan gökyüzü
Ve daha sevebilirken
Hüznün çıplak teni
Baksak sarı çiçekler ve mavi göğe
Belki de biz
Yanıp Yıkılmadan gökyüzü
Mavi kelebeklerden
Bir kadeh daha içemez
Göremezsek bir daha beyaz yıldız
Ve ak gece
Niçin sevmeli
Yanıp Yıkılmadan gökyüzü
Belki de biz
Bakamazsak
Sarı çiçekler
Ve mavi göğe
Mezardaki ayınsa yalnızlığını
Kalpte
Bırakırsak daha söylemeden
Sevgiyi
Yanıp yıkılırsa gökyüzü
Ve daha yıkılmadan ki sevgi nasıl söylenir gökyüzü?

Viata, Serenay Özkan
Serenay Özkan

Mezar
Sanmayasınız ki yalnızca mezarda ölü Canlı mezar yok mudur?
Bağırıma, bağırıma bomboş
Geceye kefen yok mudur?
Üşüyorum, gece buz
Mezar taşıma buse dahi yok mudur? Sanmayasınız ki yalnızca mezarda ölü
Canlı mezar yok mudur?
(Serenay Özkan, Viata)
Viata Serenay Özkan

Yeşil Saçlı Kadın

Tanrı doğarken hüzünle bağıran tene
Göğüslerine şiir konarmış kadınların
Ve yeşil saçlı kadın"şiir" dermiş
Mavi şalını doğrulurken tüne
Bağırır
Bağırır
Bağırır
Durur
Yeşil saçlı kadın "şiir"diye
Ve mavi,kızıl,beyaz
Karanlığını çakarken tüne
Kelimeler gözlerinde çıplak; saçları yeşile çalarmış
Ve mavi saçlı kadın yeşil saçlı kadına
Dolarken siyah şalı
Bağırır
Bağırır
Bağırır
Durur
Yeşil saçlı kadın "şiir"diye
Ve siyah şal yere düşer
Yeşil saçlı kadının göğüsleri
Şairin kalemine...
(Serenay Özkan)

Serenay Özkan

Siyah Martı
Kaldırımlardayım, üstte siyah bir martı
Beyazlan eski yağmurda
Maviydi, mavi bulutlar
Rüzgâr siyah bir kuştu
Gökte çıkmazken yıldızlar
Ve ansızın bir rüzgâr dağıtır saçlarımı
Ben kaldırımlarda
Rüzgarlı bir yağmur
Kaldırımlardayım; üstte siyah bir martı
Beyazlan eski yağmurda
Maviydi, mavi bulutlar
Rüzgâr siyah bir kuştu
Gökte çıkmazken yıldızlar
Ve ansızın bir rüzgâr dağıtır saçlarımı.
(Serenay Özkan, Viata)
Serenay Özkan

Yağmur Yağıyor İnce Gönül

Aklar ağlıyor ağır sesiyle
Üşüyorum, yağmur yağıyor ince gönül
Bir düş gördüm gece vahşi kırlangıçlar ve ay Ala gözlüm, dağ çiçeği kokulu saçlım
Dağ yarılır cennet olur bir busesine
Aklar ağlıyor ağır sesiyle
Üşüyorum, yağmur yağıyor ince gönül
Bir düş gördüm içinde sen
Bir yağmur ay-güneş
Kollarında başım
Bir buse geçer dudağıma çiğ...
(Serenay Özkan, Viata)
Serenay Özkan

Tanrı 'nın Aynası

Uzuyor dallar, ne de güzeller
Dağları kediler kamçılar, iki patili adımlar
Sonsuza kadar bahar
Kestane dallar efsunkār
Ormanla maviye kilitli
Kadife gecede kuşlar kesildi
Sahip olmadığımız rüyalarda yağmurla gözyaşı Tanrı’nın aynası, kedili kapı
Sonsuza kadar bahar
Kestane dallar efsunkâr
Sahip olmadığımız rüyalarda yağmurla gözyaşı Tanrı’nın aynası, kedili kapı
Bir ay gibi... Donuk...
Bir çocuk gibi içine bürünmüş
Gökyüzüne baksana
Kefenim yıldızlara gömülmüş.

(Serenay Özkan,Viata)
Viata Serenay Özkan

Ölü ve Karanlık Yıldızlar

Bu gece ay çıkacak diyorlar
Denize yatacak tüm yalanlar
Yıldızlarda çıkar mı?
Gökte siyahı yalanlar
Ölü ve karanlık yıldızlar
Ayı sarhoş etmişler
Ay kesilmiş kızıl, kızıl
Ölü ve karanlık bir yıldızdır yalanlar.
(Serenay Özkan, Viata)
Serenay Özkan Viata

Arka Kapak Yazısı:

Kendinizle Yüzleşmeye Hazır Mısınız?
İstanbul'un Beyoğlu sokaklarında yürüyen yalnız bir adam, uyuyarak geçirdiği tüm gecelerin hakkını verecekti. Yarın ne işi vardı ne de evde bekleyeni. İşte onu sokaklara davet eden şey de buydu.

Galata Kulesi'nde başlayan yolculuğuna içinde büyüyen cüretkâr bir ses eşlik eder; sokaklar, bir labirent gibi onu daha da içine çekiyordu.

Bilincin sınırlarını zorlayan varoluşsal sorularına yanıt ararken, sokaklara yayılan kahkahaların arasında küçük çaplı bir meyhanenin ışığı siyahi bir adamı gözler önüne serdi.

Gizemli karanlığı ve vahşi bakışlarıyla , şık giyimli bu adam ruhundaki tüm saklı defterlere bir ayna tutar.

En garip his nedir bilir misiniz? Birini tanımıyorken tanımak.

İçindeki cüretkâr ses onu içeriye girmeye ikna ettiğinde, bu yolculukta kendisiyle yüzleşmeye gerçekten hazır mıydı?

(Serenay Özkan)

Kitapyurdu'ndan İnceleyebilirsiniz.

Mavi Ejder
Bir tün mehtap çıktı göğe
Saye bir buluttu yelesindeki maviliği yutan
İnceden savurdu gök mavisi yelesini tüne
Dalya'nın taçları süzülüyor
Mehtap bir yasemin okşarcasına ejderi
Rüzgar yükseliyor
Yıldızlı kayığa az kaldı,şafak vakti
Bir kadının çıplak göğüslerinden bir gün geçerken
Ve mavi ejder
Süzülürken
Ümit ve karanlıkta
Ve Tanrı'yı delirten
Maviyi rüzgâr savururken göğe
Yelesinden ak tüyler süzülüverdi tüne
Rüzgar yükseliyor
Yıldızlı kayıda bir mum
Yarı yanar ve ak
Yağmur serpildi
İnce ve ak maviye
Ve mavi ejder
Saye bir sis
Rüzgarlı vadinin yolunu tutarken
Son bir kez savurdu yelesini göğe
Ve mavi ejderin mehtabı okşayadururken sevdayı.
(Serenay Özkan)

Serenay Özkan
Viata

Gece ağaçların dalları kefen sayarmış
Aysa üstte çiçekleri
Ak gül elimde
Sokaklarda sürünmüş bir hilal
Yürüyorum rıhtıma karşı
Bir gül attım boğaza
Yaprakları sarı
Yürüyorum rıhtıma karşı
Geceye bir örtü
Sarı
Bir gül öpülmemiş
Sarı
Bir rüzgâr esti sarı, sarı
Ellerimdeki kan mı gül
Yoksa yerlere sürünmüş hilal mi kesilmiş sarı?
(Serenay Özkan)

Serenay Özkan, 10 Ekim 2004 tarihinde İstanbul'un Beykoz ilçesinde doğmuştur. Çocukluğunu Kastamonu’nun Bozkurt ilçesinde geçirmiş, ortaokul döneminde şiire yönelmiş, lise yıllarında Viata adlı ilk şiir kitabı Dorlion Yayınları tarafından 2019 yılında yayımlayarak yazarlık kariyerine adım atmıştır.

Şiirleri çeşitli dergilerde ve fanzinlerde yayımlanmıştır.

Farklı Bir Mehtap adlı hikâye kitabı, Yol Akademi Yayın Grubu kapsamında düzenlenen aylık edebiyat yarışmasında yayımlanmaya değer görülerek basım hakkı kazanmış ve 11 Kasım 2025'te yayımlanmıştır.

Eğitim hayatına İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Bölümü'nde devam etmektedir.

Eserleri:
1. Viata( Şiir, 2019)
2. Farklı Bir Mehtap (Öykü, 2025)
Serenay Özkan

Genç Bir Şairin İlk Adımı
Serenay Özkan’ın Viata adlı şiir kitabı, çağdaş edebiyatımızda genç bir sesin ilk adımı olarak karşımıza çıkıyor. Bir şairin ilk kitabı her zaman biraz cesaret, biraz da içsel yolculuğun kamusal alanda görünür hâle gelmesi demektir. Viata tam olarak böyle bir kitap: bireysel olanın evrensel dile dönüştüğü, duyguların yoğun ama incelikli imgelerle yoğrulduğu bir eser. Serenay Özkan’ın edebiyat sahnesine bu şiir kitabıyla girmesi, onun dil duyarlılığını, imgeler aracılığıyla hayatı anlamlandırma çabasını gösteriyor. Önceden bir eseri bulunmaması, Viata'yı daha da özel kılıyor; çünkü şair, kendini ilk defa okurun karşısına çıkarmış bulunuyor. Ayrıca kitabı çok genç yaşta kaleme alması da dikkate değer. Çoğumuz o yıllarda nice hikâyeler, şiirler yazdık. Ancak kaçımız yazdıklarımızı yayımladık? Şairi öncelikle bu cesaretinden dolayı tebrik ediyorum.

Kitaptaki her şiir birbirini tamamlıyor ve derinliğini arttırıyor. Okurken şiirler arasında hiçbir kopukluk yaşamadım.
Gecenin Şiirleri
Okur olarak beni en çok etkileyen yön, kitabın hayatı sadece bir akış değil, bir anlam arayışı olarak kurmasıydı. Şiirlerdeki imgeler, bireysel bir deneyimden çıkıp hepimizin ortak sorularına dokunuyor. Özellikle de zaman, kimlik ve varoluş temalarının işlenişi, bana edebiyatın en temel işlevini hatırlattı: insana kendi aynasını göstermek. Bu yüzden Viata, yalnızca bir şiir kitabı değil, aynı zamanda bir yolculuk rehberi gibi okunuyor. Adeta gecenin şiirleri diyorum Viata için. Öyle yoğun ki gece imgesi beni iki kere düşünmeye davet etti. Şairin geceye kattığı anlamlar değişmekle birlikte favori şiirlerim Viata, Yalnızlıklar Efendisi ve Mezar oldu.

Şiir kitaplarının çoğu zaman güncelliği bilgi üzerinden değil, duygular üzerinden korunur. Bu bakımdan Viata zamansız bir eser. Genç yaşta kaleme alınmış olsa da işlediği meseleler –insanın yalnızlığı, sevgiye duyulan ihtiyaç, kaybolma ve yeniden bulunma arzusu– her dönemde geçerliliğini koruyacak evrensel temalardır. Bu yüzden kitabın bugün ya da on yıl sonra okunması arasında herhangi bir mesafe oluşamaz; şairin dili okuru her zaman aynı tazelikle yakalayacaktır.

Bununla birlikte, bir edebiyat öğretmeni gözüyle baktığımda, eserde geliştirilmesi gereken yönler de görüyorum. Serenay Özkan 'ın dilindeki yoğun metafor kullanımı güçlü bir etki yaratıyor, fakat yer yer anlamı gölgelediği de oluyor. Bazı şiirlerde, imge bolluğu okurun nefesini kesiyor ve şiirin duygusal ritmini sekteye uğratıyor. Şair, ilerleyen eserlerinde biraz daha yalınlığa yönelirse, dilin estetiğiyle içeriğin berraklığı daha dengeli bir bütünlük kazanacaktır. Bunun yanında, kimi tekrarlar şiirlerin özgün etkisini zayıflatıyor. Bu eksiklikler, şairin ilk eserine özgü kusurlar olarak değerlendirilip, onun sonraki çalışmalarında daha da olgunlaşacağına işaret ediyor.

Yazarın fikirleriyle çeliştiğim nokta ise bireysel özgürlüğe yüklediği anlam oldu. Bazı şiirlerinde bireyi tüm bağlardan kopararak yalnızca kendi sesiyle tanımlamaya çalışıyor. Bu güçlü bir iddia olsa da, bana göre insanın kimliği sadece bireysel bir varoluş değil, aynı zamanda toplumsal ilişkilerle anlam kazanan bir bütünlüktür. Ancak işte tam da bu tartışma, şiirin değerini artırıyor: okuru düşünmeye sevk ediyor.

Viata'yı özellikle genç yetişkinlerin ve hayatın dönüm noktalarında olanların elinden düşürmeyeceği bir şiir kitabı. Çünkü içsel sorgulamalar, kayboluşlar ve yeniden varoluş çabaları bu yaşlarda daha yakıcı biçimde yaşanıyor. Ama aynı zamanda, edebiyatla ilgilenen her yaştan okur için de bir estetik tat sunuyor. Öğrencilerime şiirle düşünmenin önemini göstermek için de mutlaka tavsiye edebileceğim bir eser. Her yaştan ve milletten kişilerin okuyabileceği sade bir dille yazılan ama derinliği olan bir eser. Ben kısaca gecenin şiirleri diyorum ona.
Okura Öneriler
Viata’yı okuduktan sonra benzer bir okuma deneyimi yaşamak isteyenlere, yine bireyin varoluş sorunlarını işleyen çağdaş şiir kitaplarını veya sevgi ve kimlik temasını ele alan deneme türündeki eserleri öneririm. Ayrıca, şiirin felsefi boyutunu tartışan edebiyat podcastleri, Viata'nın açtığı soruları genişletmek için iyi bir tamamlayıcı olacaktır.

Kitaptan bir iki dizeyi anmak gerekirse şöyle diyor genç şairimiz:
"Kefendimden karanfil çalan siyah,
Ay gebe senden
Kedi gözü ay." (s.10)

"Gece ağaçların dalları kefen sayarmış
Aysa üstte çiçekleri
Yerlerde sürünmüş bir hilal
Yürüyorum rıhtıma karşı."(s.16)

Sonuç olarak, Viata, genç bir şairin cesur ve içten çıkışı olarak edebiyatımızda yerini alıyor. Eksikleriyle, fazlalıklarıyla, ama her şeyden önce samimiyetiyle okurun karşısına çıkan bir kitap. Serenay Özkan'ın bu ilk adımı, onun ileride yazacağı eserler için güçlü bir temel oluşturuyor. Okur olarak da öğretmen olarak da, Viata’nın şiirle hayat arasında kurduğu köprüyü değerli buluyorum ve şiirin iyileştirici, düşündürücü yönünü hatırlatması bakımından kıymetli görüyorum.
Künye:
Dorlion Yayınları
Serenay Özkan
Dorlion Editör Atölyesi
Şiir
Sayfa Sayısı 58

Yazarın Biyografisi: Serenay Özkan, 10 Ekim 2004 tarihinde İstanbul Beykoz’da dünyaya geldi. Çocukluğu Kastamonu’nun Bozkurt İlçe’sinde geçti. İlk şiirlerini ortaokulda kaleme alan Özkan, edebiyat alanına lisedeyken yazdığı Viata adlı kitabıyla katıldı.
Eğitim hayatına İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Bölümü'nde devam etmektedir.
(Mehtap Gece Arslan)

Viata Serenay Özkan Dorlion Yayınları