Bazen sessizce oturduğum yerden kurşunları izlerdim. “Hangi rengin üzerinde, hangimizin ismi yazılı acaba?” diye düşünürdüm. Filmlerde gördüğümüz kurşunlar hiç renkli değildi… Ben de zaten filmde değildim.

İnsan, sonun yaklaştığını görse bile zihni her zaman bir mazeret bularak gerçeği reddeder. Modern dünyada birey, kurumların ve bürokrasinin karşısında çaresizdir; sistem sizi bir kez içine aldığında, sizin ne hissettiğinizin önemi kalmaz.

Eylemini ve acının bir anlamı olmalı.